فارسی
سه شنبه 15 آبان 1403 - الثلاثاء 2 جمادى الاول 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه
0
نفر 0

اشتهاى نفس‏


سيرى ناپذيرى نفس در جهت خوب و بد
اهل بصيرت، اشتها و معده نفس را بسيار گسترده مى‌دانند و بيانشان اين است كه اين گستردگى از آيات، معارف الهيه و روايات استفاده مى‌شود.
اگر نفس با حسنات تغذيه شود، پس نمى‌زند و تا هنگامى كه صاحب نفس زنده است، با اشتهاى كامل و به صورت موجود گرسنه كامل، خواهان تغذيه با حسنات است.
اين عدم سيرى او در دنياى بعد نيز ادامه دارد، لذا در قرآن مجيد مى‌فرمايد:
هنگامى كه در بهشت و نعمت‌هاى خدا قرار مى‌گيرد، در آنجا حالتش، حالت:
«ما تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ»
است؛ يعنى بى‌نهايت‌خواه است. نمى‌گويد به آنچه كه موجود است قناعت كن، بلكه مى‌فرمايد: آنچه كه مى‌خواهيد، براى شما فراهم است.
اگر مى‌فرمود: به آنچه در بهشت موجود است، قناعت كنيد و غير از آن را نخواهيد، دليل بر محدوديت معده و گرسنگى نفس و محدوديت نعمت‌ها بود.
اما از يك طرف مى‌فرمايد:
«ما تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ»
و از يك طرف مى‌فرمايد:
«جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَها» 
«عدن» يعنى بهشت‌هاى جاويد هميشگى كه زمان در آنجا وجود ندارد و نعمت‌ها در آنجا بى‌شمار است.
اين يك طرف داستان نفس است. طرف ديگرش نيز اين است كه اگر با زشتى‌ها تغذيه شود، باز هم سير نمى‌شود و پس نمى‌زند. دائم درخواست دارد.


منبع : پایگاه عرفان
  • نفس
  • نفس اماره
  • نفس پاك و ناپاك‏
  • اشتهاى نفس‏
  • سيرى ناپذيرى نفس در جهت خوب و بد
  • 0
    0% (نفر 0)
     
    نظر شما در مورد این مطلب ؟
     
    امتیاز شما به این مطلب ؟
    اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:

    آخرین مطالب


    بیشترین بازدید این مجموعه


     
    نظرات کاربر

    پر بازدید ترین مطالب سال
    پر بازدید ترین مطالب ماه
    پر بازدید ترین مطالب روز



    گزارش خطا  

    ^