لطفا منتظر باشید

ارزش عبادات در رمضان‏

  • تاریخ انتشار:   21 خرداد 1396
  • تعداد بازدید:   607

انسان از نگاه اسلام، تركيبى از جسم و جان است. همان گونه كه جسم انسان براى تداوم وجود خويش نيازمند غذاهاى مادّى است. هويّت و حقيقت انسانى او نيز نيازمند غذاهاى معنوى از سنخ خود است.
روشن است كه خداوند سبحان، ميهمانى رمضان را براى پذيرايى از جسم و وجود مادّى دوستانش فراهم نساخته است؛ چرا كه بدن‏هاى آنان مانند همه در ضيافت هميشگى خدايند.
جناب سعدى مى‏سرايد:
وليكن خداوند بالا و پست به عصيان درِ رزق بر كس نبست‏

اديم زمين، سفره عام اوست چه دشمن بر اين خوانِ يغما چه دوست‏

(سعدى)
اين در حالى است كه همه دشمنان خدا از اين سفره گسترده بيش از ديگران بهره مى‏برند. پس ارزش پذيرايى از جسم و تأمين خواسته‏هاى مادّى هرگز به پاى تأمين نيازهاى معنوى نمى‏رسد.
بلكه خداى متعال در ميهمان سراى رمضان، جان‏ها و افكار مؤمنان را به ضيافت فرا خوانده است؛ و ارزش آن را تنها پروردگار منّان مى‏داند.
از سوى ديگر شرايط و آداب اين ميهمانى بايد هماهنگ با ضيافت معنوى و روحانى بوده و غذا و نوشيدنى آن متناسب با تحوّل روحى و تجديد حيات معنوى و تقويت بنيه روانى انسان باشد.
از برجستگى‏هايى كه در فضاى اين ماه با فضيلت جلوه گر است؛ زمينه‏ها و ظرفيّت‏هايى است كه خداوند سبحان براى دعوت فراهم ساخته است؛ آن گونه كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در توصيف دعوت فرمود:
هُوَ شَهْرٌ دُعيتُمْ فِيهِ إِلى‏ ضِيافَةِ اللَّهِ وَ جُعِلْتُمْ فِيهِ مِنْ أَهْلِ كِرامَةِ اللَّهِ. 

ماهى كه در آن به ميهمانى خدا دعوت شده‏ايد و از اهل كرامت خدا قرار گرفته‏ايد.
فقيه و فيلسوف و عارف وارسته؛ مرحوم شيخ محمد حسين اصفهانى در «الرسالة المجدية» در شرح فراز فوق از خطبه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله درباره دعوت مى‏فرمايد:
«دعوت به ماه رمضان، دعوت به بهشت است و غذاهاى اين ميهمانى نيز از نوع‏ غذاهاى بهشتى است. هر دو ميهمان خانه خدايند؛ ليكن نام ميهمان سرا در اين جا «ماه رمضان» است و نامش در آن جا غرفه‏هاى بهشتى؛ اين جا غيب است و آن جا مشهود و عيان؛ اينجا تسبيح و تهليل است و آن جا چشمه سلسبيل؛ اينجا نعمت‏هاى پوشيده و اندوخته هستند و آن جا «ميوه‏اى از آنچه برمى‏گزينند و گوشت بريان پرنده‏اى كه ميل دارند. «1» پس نعمت در هر جهان با پوشش همان جهان آشكار مى‏شود و گاهى هم هست كه نعمت‏ها در همين دنيا براى پيامبران و معصومان عليهم السلام به شكل آن جهان آشكار مى‏شوند.
آنچه در روايات آمده كه: پيامبر خدا براى فاطمه زهرا عليها السلام يا امام حسن عليه السلام و امام حسين عليه السلام ميوه‏اى از ميوه‏هاى بهشت يا جامه‏اى از جامه‏هاى بهشت آورد، گواه اين مطلب است.
شراب طهور در زندگى دنيا محبّت خداست و بهترين وقتى كه براى فراهم ساختن آن مغتنم است، همين ضيافتى است كه ساقيش همان ميزبانش است.» جايگاه و پاداش عبادات و امور خير معنوى دراين ماه چندين برابر مى‏شود و از آنجا كه پيامبر حق صلى الله عليه و آله فرموده‏اند:
هر كار آدميزاد چند برابر مى‏شود. كار نيك، ده برابر تا هفتصد برابر مى‏شود، خداوند فرموده است: مگر روزه كه براى من است و خودم پاداش آن را مى‏دهم و روزه دار خواسته دل و خوراكش را به خاطر من وامى‏گذارد. از جمله خطابه‏هاى رسول اللّه صلى الله عليه و آله در هنگام ماه رمضان اين بود كه:
مَنْ تَطَوَّعَ بِخَصْلَةٍ مِنْ خِصالِ الْخَيْرِ فى‏ شَهْرِ رَمَضانَ كانَ كَمَنْ أَدَّى‏ سَبْعينَ فَريضَةً مِنْ فَرائِضِ اللَّهِ وَ مَنْ أَدَّى‏ فِيهِ فَريضَةً مِنْ فَرائِضِ اللَّهِ كانَ كَمَنْ أَدَّى‏ سَبْعينَ فَريضَةً مِنْ فَرائِضِ اللَّهِ تَعالى‏ فِيما سِواهُ مِنَ الشُّهُورِ. 

كسى كه در ماه رمضان يكى از كارهاى نيك را انجام دهد همچون كسى است كه هفتاد واجب از واجبات خدا را انجام داده است. و هر كس در اين ماه، واجبى از واجبات خدا را انجام دهد همچون كسى است كه هفتاد واجب از واجبات خداى متعال را در ماه‏هاى ديگر انجام داده است.

منبع :
نظرات کاربران (0)
ارسال دیدگاه