اول: غسل است در وقتیکه غروب کرد آفتاب.
دوم: احیاء آن شب بنماز و دعاء و استغفار و سؤال از حقتعالی به بیتوته در مسجد.
سوم: آنکه بخواند در عقب نماز مغرب و عشا و نماز صبح و عقب نماز عید الله اکبر الله اکبر لا اله الا الله و الله اکبر الله اکبر و لله الحمد الحمد الله علی ما هدینا و له الشکر علی ما اولینا.
چهارم: آنکه چون نماز مغرب و نافله آن را خواند دستها را به سوی آسمان بلند کند و بگوید: یا ذا المن و الطول یا ذا الجود یا مصطفی محمد و ناصره صل علی محمد و آل محمد و اغفرلی کل ذنب احصیته و هو عندک فی کتاب مبین پس به سجده برود و صد مرتبه در سجده بگوید اتوب الی الله پس هر حاجت که دارد از حقتعالی بخواهد که انشاء الله برآورده خواهد شد. و در روایت شیخ است که بعد از نماز مغرب بسجده رود و بگوید یاذا الحول یا ذا الطول یا مصطفیا محمدا و ناصره صل علی محمد و آل محمد و اغفرلی کل ذنب اذنبته و نسیته انا و هو عندک فی کتاب مبین پس صد مرتبه بگوید اتوب الی الله.
پنجم: زیارت کند امام حسین علیه السلام را که فضیلت بسیار دارد و زیارت مخصوصه این شب در باب زیارات بیاید انشاء الله.
ششم: ده مرتبه بگوید ذکر یا دائم الفضل را که در اعمال شب جمعه گذشت.
هفتم: بجا آورد ده رکعت نمازی که در شب آخر ماه رمضان گذشت.
هشتم: بجا آورد دو رکعت نماز در رکعت اول بعد از حمد هزار مرتبه توحید و در دوم یک مرتبه بخواند و بعد از سلام سر بسجده گذارد و صد مرتبه بگوید اتوب الی الله پس بگوید یا ذا المن و الجود یا ذا المن و الطول یا مصطفی محمد صلی الله علیه و اله صلی علی محمد و اله و افعل بی کذا و کذا و بجای آن حاجات خود را بطلبد و روایت است که حضرت امیر المؤمنین علیه السلام این دو رکعت را باین یفیت بجا می آورد پس سر از سجده بر می داشت و میفرمود بحق آن خداوندی که جانم بدست قدرت اوست هرکه این نماز را بکند هر حاجت از خدا بطلبد البته عطا کند و اگر بعدد ریگهای بیابان گناه داشته باشد خدا بیامرزدز و در روایت دیگر بجای هزار مرتبه توحید صد مرتبه وارد شده لکن نماز را بعد از نماز مغرب و نافله آن باید به جا آورد و شیخ و سید بعد از این نماز این دعاء را نقل کرده اند: یا الله یا الله یا الله یا رحمن یا رحیم یا الله یا ملک یا الله یا قدوس یا الله یا سلام یا الله یا مؤمن یا الله یا مهیمن یا الله یا عزیز یا الله یا جبار یا الله یا متکبر یا الله یا خالق یا الله یا بارئ یا الله یا مصور یا الله یا عالم یا الله یا عظیم یا الله یا علیم یا الله یا کریم یا الله یا حلیم یا الله یا حکیم یا الله یا سمیع یا الله یا بصیر یا الله یا قریب یا الله یا مجیب یا الله یا جواد یا الله یا ماجد یا الله یا ملی یا الله یا وفی یا الله یا مولی یا الله یا قاضی یا الله یا سریع یا الله یا شدید یا الله یا رؤف یا الله یا رقیب یا لله یا مجید یا الله یا حفیظ یا الله یا محیط یا الله یا سید السادات یا الله یا اول یا لله یا اخر یا الله یا ظاهر یا الله یا باطن یا الله یا فاخر یا الله یا قاهر یا الله رباه یا الله یا رباه یا الله یا رباه یا الله یا ودود یا الله یا نور یا الله یا رافع یا الله یا مانع یا الله یا دافع یا الله یا فاتح یا الله یا نفاح یا الله یا جلیل یا الله یا جمیل یا الله یا شهید یا الله یا شاهد یا الله یا مغیث یا الله یا حبیب با الله یا فاطر یا الله یا مطهر یا الله یا ملک یا الله یا مقتدر یا الله یا قابض یا الله یا باسط یا الله یا محیی یا الله یا ممیت یا الله یا باعث یا الله یا وارث یا الله یا معطی یا الله یا مفضل یا الله یا منعم یا الله یا حق یا الله یا مبین یا الله یا طیب یا الله یا محسن یا الله یا مجمل یا الله یا مبدئ یا الله یا معید یا الله یا بارئ یا الله با بدیع یا الله یا هادی یا الله یا کافی یا الله یا شافی یا الله یا علی یا الله یا عظیم یا الله یا حنان یا الله یا منان یا الله یا ذا الطول یا الله یا متعالی یا الله یا عدل یا الله یا ذا المعارج یا مالله یا صادق یا الله یا صدوق یا الله یا دیان یا الله یا باقی یا الله یا واقی یا الله یا ذا الجلال یا الله یا ذا الاکرام یا الله یا محمود یا الله یا معبود یا الله یا صانع یا الله یا معین یا الله یا مکون یا الله یا فعال یا الله یا لطیف یا الله یا غفور یا الله یا شکور یا الله یا نور یا الله یا قدیر یا الله یا رباه یا الله یا رباه یا الله یا رباه یا الله یا رباه یا الله یا رباه یا الله یا رباه یا الله یا رباه یا الله یا رباه یا الله یا رباه یا الله یا رباه یا الله اسئلک ان تصلی علی محمد و ال محمد و تمن علی برضاک و تعفو عنی بحلمک و توسع علی من رزقک الحلال الطیب من حیث احتسب و من حیث لا احتسب فانی عبدک لیس لی احد سواک و لا احد اسئله غیرک یا ارحم الراحمین ما شاء الله لا قوة الا بالله العلی العظیم.
پس به سجده می روی و میگوئی:
یا الله یا الله یا الله یا رب یا رب یا رب یا منزل البرکات بک تنزل کل حاجة اسئلک بکل اسم فی مخزون الغیب عندک و الاسماء المشهوراة عندک المکتوبة علی سرادق عرشک ان تصلی علی محمد و ال محمد و ان تقبل منی شهر رمضان و تکتبنی من الوافدین الی بیتک الحرام و تصفح لی عن الذنوب العظام و تستخرج لی رب کنوزک یا رحمن.
نهم: چهارده رکعت نماز بخواند در هر رکعتی حمد و آیة الکرسی و سه مرتبه قل هو الله احد تا برای او باشد بهر رکعتی ثواب عبادت چهل سال و عبادت هر که روزه گرفته و نماز خوانده در آن ماه.
دهم: شیخ در مصباح فرموده که در آخر شب غسل کن و بنشین در جای نماز خود تا طلوع فجر.
روز اول روز عید است واعمال آن چند چیز است:
اول: آنکه بخوانی بعد از نماز صبح و نماز عید آن تکبیراتی را که در شبش بعد از نماز فریضه می خواندی.
دویم: آنکه بخوانی بعد از نماز صبح دعائی را که سید روایت کرده اللهم انی توجهت الیک بمحمد امامی و شیخ این دعا را بعد از نماز عید ذکر فرموده.
سیم: بیرون کردن زکوة فطره است از هر سری صاعی پیش از نماز عید بتفصیلی که در کتب فقهیه است. و بدانکه زکوة فطره واجب مؤکد است و شرط قبولی روزه ماه رمضان و سبب حفظ تا سال دیگر است و حق تعالی آنرا مقدم بر نماز ذکر فرموده در این آیه شریفه قد افلح من تزکی و ذکر اسم ربه فصلی.
چهارم: غسل است و بهتر آنست که اگر ممکن شود از نهر غسل کنی و وقت آن بعد از طلوع فجر است تا زمان به جا آوردن نماز عید چنانچه شیخ فرموده و در جزء روایتی است که غسل را در زیر سقفی بکن و چون خواستی غسل کنی بگو: اللهم ایمانا بک و تصدیقا بکتابک و اتباع سنة نبیک محمد صلی الله علیه و اله پس بسم الله بگو و غسل کن و چون از غسل فارغ شدی بگو: اللهم اجعله کفارة لذنوبی و طهر دینی اللهم اذهب عنی الدنس.
پنجم: پوشیدن جامه نیکو و بکار بردن بوی خوش و رفتن به صحرا در غیر مکه برای نماز کردن در زیر آسمان.
ششم: پیش از نماز عید در اول روز افطار کنی وبهتر آنست که بخرما یا بشیرینی باشد و شیخ مفید فرموده مستحب است تناول کردن مقدار کمی از تربت سید الشهداء علیه السلام که شفاء است از برای هر دردی.
هفتم: آنکه چون مهیا شدی از برای رفتن بنماز عید بیرون نروی مگر بعد از طلوع آفتاب و آنکه بخوانی دعاهائی را که سید در اقبال نقل کرده از جمله از ابو حمزه ثمالی روایت کرده از حضرت امام محمد باقر علیه السلام که فرمود بخوان در عید فطر و قربان و جمعه وقتیکه مهیا شدی بجهت بیرون رفتن به نماز این دعا را: اللهم من تهیا فی هذا الیوم او تعبا او اعد و استعد لوفادة الی مخلوق رجاء رفده و نوافله و فواضله و عطایاه فان الیک یا سیدی تهیئتی و تعبئتی و اعدادی و استعدادی رجاء رفدک و جوائزک و نوافلک و فواضلک و فضائلک و عطایاک و قد غدوت الی عید من اعیاد امة نبیک محمد صلوات الله علیه و علی اله و لم افد الیک الیوم بعمل صالح اثق به قدمته و لا توجهت بمخلوق املته و لکن اتیتک خاضعا مقرا بذنوبی و اسائتی الی نفسی فیا عظیم یا عظیم یا عظیم اغفرلی العظیم من ذنوبی فانه لا یغفر الذنوب العظام الا انت یا لا اله الا انت یا ارحم الراحمین.
هشتم: خواندن نماز عید است و آن دو رکعت است در رکعت اول حمد و سوره اعلی بخواند و بعد از قرائت پنج تکبیر بگوید و بعد از هر تکبیری این قنوت را بخواند اللهم اهل الکبریاء و العظمة و اهل الجود و الجبروت و اهل العفو و الرحمة و اهل التقوی و المغفرة اسئلک بحق هذا الیوم الذی جعلته للمسلمین عیدا و لمحمد صلی الله علیه و اله ذخرا و مزیدا ان تصلی علی محمد و ال محمد و ان تدخلنی فی کل خیر ادخلت فیه محمدا و ال محمد و ان تخرجنی من کل سوء اخرجت منه محمدا و ال محمد صلواتک علیه و علیهم اللهم انی اسئلک خیر ما سئلک عبادک الصالحون و اعوذ بک مما استعاذ منه عبادک الصالحون پس تکبیر ششم بگوید و برکوع رود و بعد از رکوع و سجود برخیزد برکعت دوم و بعد از حمد سوره و الشمس بخواند پس چهار تکبیر بگوید و بعد از هر تکبیری آن قنوت را بخواند و چون فارغ شد تکبیر پنجم گوید و به رکوع رود پس نماز را تمام کند و بعد از سلام تسبیح زهرا علیها السلام بفرستد و بعد از نماز عید دعاهای بسیار وارد شده است و شاید بهترین آنها دعای چهل و ششم صحیفه کامله باشد. و مستحب است که نماز عید در زیر آسمان و بر روی زمین بدون فرش و بوریا واقع شود و آنکه برگردد از مصلی از غیر آن راهیکه رفته بود و دعاء کند از برای برادران دینی خود بقبولی اعمال.
نهم: زیارت کند امام حسین علیه السلام را.
دهم: بخواند دعای ندبه را که بعد از این بیاید انشاء الله تعالی. و سید بن طاوی فرموده که چون از دعا فارغ شود بسجده رود و بگوید: اعوذ بک من نار حرها لا یطفی و جدیدها لا یبلی و عطشانها لا یروی. پس بگذارد گونه راست را و بگوید: الهی لا تقلب وجهی فی النار بعد سجودی و تعفیری لک بغیر من منی علیک بل لک المن علی. پس بگذارد گونه چپ را بگوید: ارحم من اساء و اقترف و استکان و اعترف. پس برگردد بحالت سجده و بگوید: ان کنت بئس العبد فانت نعم الرب عظم الذنب من عبدک فلیحسن العفو من عندک یا کریم. پس بگوید العفو العفو صد مرتبه. آنگاه سید فرموده: و لا تقطع یومک هذا باللعب و الاهمال و انت لا تعلم ا مردود ام مقبول الاعمال فان رجوت القبول فقابل ذلک بالشکر الجمیل و ان خفت الرد فکن اسیر الحزن الطویل.
منبع : پایگاه حوزه
