حضرت رضاعليه السلام هنگامي كه در يكي از مناظرات خويش در مجلس مامون، جايگاه والاي عترت پيامبرصلي الله عليه وآله را با استدلال به آيات قرآن تشريح مي‌كرد.
حضرت رضاعليه السلام هنگامي كه در يكي از مناظرات خويش در مجلس مامون، جايگاه والاي عترت پيامبرصلي الله عليه وآله را با استدلال به آيات قرآن تشريح مي‌كرد؛ در ضمن شمارش آياتي كه در مورد فضيلت اهل بيت عليهم السلام است، چنين فرمود: «ان الله و ملائكته يصلون علي النبي يا ايها الذين امنوا صلوا عليه و سلموا تسليما؛[1]خدا و فرشتگانش بر پيامبر درود مي‌فرستند، اي كساني كه ايمان آورده‌ايد بر او درود فرستيد و سلام گوييد و كاملا تسليم فرمان او باشيد.»
مسلمانان گفتند: يا رسول الله! ما معني تسليم را فهميديم كه بايد تسليم فرمان شما باشيم، اما چگونه صلوات بگوئيم. فرمود: بگوئيد: «اللهم صل علي محمد و آل محمد كما صليت علي ابراهيم و آل ابراهيم انك حميد مجيد.»
سپس امام رضاعليه السلام خطاب به حاضرين مجلس فرمود: آيا در اين سخن خلافي هست؟
گفتند: نه.
در اين هنگام مامون گفت: اين سخن اجماعي است و هيچ اختلافي در ميان امت اسلام نيست. آيا در مورد آل و فضيلت آل محمد، سخني واضح‌تر و صريح‌تر مي‌توانيد از قرآن بيان كنيد؟
حضرت رضاعليه السلام فرمود: بلى، شما به من بگوييد، آيه شريفه «يس، والقرآن الحكيم، انك لمن المرسلين علي صراط مستقيم؛[2] يس! سوگند به قرآن حكيم. كه تو قطعا از رسولان خداوند هستي و بر راهي مستقيم قرار دارى.» مقصود از «يس» چيست؟
دانشمندان مجلس گفتند: «معني يس، محمدصلي الله عليه وآله است و كسي در آن شكي ندارد.»
امام هشتم عليه السلام فرمود: در اين آيه خداوند متعال بر محمد و آل محمد فضيلتي عطا كرده است و كسي را ياراي درك حقيقت آن نيست مگر از راه تعقل و انديشه، براي اينكه خداوند متعال در كتاب مقدس خويش، به غير از انبياءعليهم السلام بر هيچ كس سلام و درود نفرستاده و و «سلام علي موسي و هارون»[3] و در هيچ جاي قرآن نفرمود: سلام علي آل نوح و سلام علي آل ابراهيم و سلام علي آل موسي و هارون. فقط فرمود: «سلام علي آل يس»[4] يعني آل محمد صلوات الله عليهم.
مامون بعد از شنيدن اين بيان عالي و استدلال قرآني، خطاب به حاضرين مجلس گفت: اكنون فهميدم كه شرح اين آيات و بيان آنها در نزد معدن نبوت و اهل‌بيت پيامبرصلي الله عليه وآله مي‌باشد.[5]
پی نوشت ها
[1] احزاب، آيه 56.
[2] يس، آيه 1 - 4.
[3] صافات،آيه 120.
[4] صافات، آيه 130.
[5] عيون اخبار الرضاعليه السلام، ج 1، ص 185؛ تفسير صافي، ج 4، ص 124.
منبع : پرسمان دانشجویی
