وجوب معرفت در مسأله رفاقت
انسانى كه به رشد و كمال خود و ادب و تربيت و خير دنيا و آخرتش علاقه دارد و نمى‌خواهد زيان و خسارت و فتنه و فساد، عرصه‌گاه زندگى‌اش را جولانگاه قرار دهد و بر ارزش‌هاى الهى و استعدادهاى انسانى او ضربه مهلك وارد كند، لازم است دوستان حقيقى و رفيقان واقعى را از دشمنان دوست‌نما بشناسد.
براى به دست آوردن اين معرفت و شناخت راهى جز فهم قرآن و روايات اصيل وجود ندارد و براى فهم قرآن و روايات دو راه وجود دارد: يكى ساليانى چند در خدمت دانشمندان و علما براى فراگيرى علوم اسلامى زانو زدن و ديگر شركت در جلسات مذهبى پر بارى كه دانشمندانى بصير و عالمانى متعهد در آن براى مردم معارف الهى را بيان مى‌كنند و مكتب اصيل اهل بيت عليهم السلام را تبليغ مى‌كند.
انسان، هنگامى كه به فهم قرآن و روايات رسيد، از طريق قرآن مجيد به دوستان حقيقى‌اش كه خدا و پيامبران و امامان عليهم السلام و پاكان و اولياى الهى‌اند معرفت پيدا مى‌كند و به حقيقت آگاه مى‌شود كه غير اينان دشمنان دوست‌نما هستند.
بى‌ترديد معرفت، عامل محبت است زيرا انسان هنگامى كه به زيبايى‌ها معرفت پيدا مى‌كند، از درون معرفت، آتش عشق و محبت شعله مى‌كشد و محبت سبب شكل‌گيرى محب از محبوب مى‌گردد.
عاشق، به اين معنا آگاه است كه معشوق در صورتى از عاشق راضى و خوشنود مى‌شود كه ارزش‌هاى وجودى‌اش را در عاشق مشاهده كند.
چرا خداى مهربان در قرآن مى‌فرمايد:
[... إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ].
... يقيناً خدا نيكوكاران را دوست دارد.
زيرا حضرت حق نسبت به همه موجودات و به ويژه انسان، اهل احسان و نيكى است و چون احسان و نيكى به ديگران را در بنده‌اش مشاهده نمايد، به او عشق مى‌ورزد.
و يا چرا در قرآن مى‌فرمايد:[... إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ] .
... خدا عدالت پيشگان را دوست دارد.
زيرا حضرت حق نسبت به همه مخلوقات عادل است و چون عدالت را در اخلاق و عمل كسى ببيند و ملاحظه كند كه بنده‌اش نسبت به ديگران عدالت مى‌ورزد، او را مورد محبت خود قرار مى‌دهد.
يا در قرآن مى‌فرمايد:
[... إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ].
... زيرا خدا پرهيزكاران را دوست دارد.
در هر صورت، انسان پس از معرفت به حضرت حق و پيامبران و امامان عليهم السلام عاشق آنان مى‌شود و از طريق عشق به آنان از ارزش‌هاى آنان رنگ مى‌گيرد و پس از رنگ گرفتن از آنان محبوبشان مى‌گردد.
برابر با همين اصل هنگامى كه انسان پاكان و مؤمنان واقعى را بشناسد، به خاطر زيبايى‌هاى معنوى در آنان، دوستدار آنان مى‌گردد و با رفاقت و همنشينى با آن چهره‌هاى ملكوتى، وجود دوم آنان مى‌گردد و به خير دنيا و آخرت مى‌رسد.
منبع: معاشرت،
منبع : پایگاه عرفان
