دارالعرفان/ محقق، مفسر و پژوهشگر قرآنی، گفت: بسیاری آنقدر انسان های تاریک، بددل و متکبری هستند که اصلاً حاضر نیستند به قرآن گوش بدهند، در صورتی که آنکه قرآن را باور کرده، هم هدایت شده و هم در معرض رحمتالله قرار گرفته است. قرآن مجید داستانی است که تا آدم عظمت قرآن را درک نکند، تسلیم قرآن نمیشود، عاشقانه به سراغش نمیرود و عاشقانه هم به آن عمل نمیکند.
به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در حسینیهٔ همدانی ها، اظهار کرد: رسول خدا(ص) دو وسیلهٔ کامل و جامع تبلیغ در اختیارشان بود که این دو وسیله از زمان خودشان تا برپاشدن قیامت، حجت را بر همه تمام کرد و تمام میکند؛ چراکه این دو وسیله با عقل و فطرت و وضعیت خلقت انسان کاملاً هماهنگ است و چیزی در این دو وسیله بیگانهٔ از انسان وجود ندارد. مخالفت با این دو وسیله مخالفت با خود، مخالفت با عقل، مخالفت با فطرت و مخالفت با انسانیت است؛ لذا کسانی که اهل انصاف بودند، چه در زمان خود پیغمبر و چه بعد، حقایق این دو وسیله را آسان پذیرفتند و حتی در زمان خودشان برای قبول نبوت و این دو وسیله درخواست معجزه نکردند چرا که کمبودی نداشتند که با معجزه بخواهند آن کمبود را جبران کنند؛ آنها میدیدند که حق آشکار، کامل و جامع، هماهنگ با زندگی و حیات و عالم خلقت است. میشنیدند و میپذیرفتند و مؤمن میشدند و در حدّ خودشان هم اهل عمل صالح میشدند؛ یعنی هرچه تکلیف از این دو وسیله فهمیده میشد، عمل میکردند. عمل آنها هم لله بود و اهل معاملهٔ با خدا بودند؛ اگر نبودند، منافق میشدند.
قرآن کریم و علم گسترده دو وسیلهٔ جامع پیامبر(ص) برای تبلیغ
او به دو وسیله جامع پیامبر برای تبلیغ اشاره و خاطرنشان کرد: یک وسیله "قرآن کریم" و یک وسیله "علم گستردهای" بود که خداوند مهربان از همان لحظات اول بعثت به حضرت عطا کرد. مجموع «قال رسول الله»هایی که در کتابهای اسلامی است، با آیات قرآن کریم هم هماهنگ است و در ترازوی قرآن نشان میدهد که کلام رسولالله است و این ابزار دومشان بود.
محقق، مفسر و پژوهشگر قرآنی، با بیان اینکه مجموعهای که از زبان مبارکشان و از آن چراغ علمشان پرتوافشانی کرده، در کتابهای متین و استوار جمعآوری شده است، گفت: تمام فرمایشات پیامبر معجزه است و چقدر پروردگار عالم «قال رسولالله»ها را در قرآن محکم امضا کرده است؛ مانند: «مَنْ یطِعِ اَلرَّسُولَ فَقَدْ أَطٰاعَ اَللّٰهَ» ﴿النساء، 80﴾، اگر کسی از پیغمبر من اطاعت کند، من را مستقیم اطاعت کرده است؛ «وَ مٰا آتٰاکمُ اَلرَّسُولُ فَخُذُوهُ» ﴿الحشر، 7﴾ این هدایتگریهای پیغمبر را بپذیرید، «و ما نهاکم عنه فانتهوا» شما را از هرچه نهی میکند، نهی او را قبول کنید، «ما ینطق عن الهوی» حرفهای او برخاستهٔ از هوا وهوس نیست، بلکه علم و حکمت است. این حکمتهای قرآن و پیغمبر است که شما را حکیم بار میآورد.
با نسبت دادن گفتارهای دروغ به پیامبر، به اسلام جنایت شد
استاد انصاریان به وجود گفتارهایی دروغ در مورد پیامبر(ص) در برخی از کتب اهل سنت اشاره و اظهار کرد: کتاب هایی از گفتارهای پیغمبر در کتب شیعه هست. اما لازم است که گفتارهای منطبق با قرآن حضرت محمد(ص) را از کتب اهلسنت در یکجا جمع کنیم چون اهل سنت بیشتر از شیعه روایات ساختگی دارند؛ اگر در کتابهای ما هزار روایت ساختگی داخل شده باشد، شافعی بهاصطلاح، رهبر مذهبی دوم اهلتسنن در سیزده قرن قبل میگوید: «من طبق بررسیهایی که برای نوشتن کتابم کردم، ششصدهزار روایت دروغ را کنار زدم و از آنهایی هم که باقی مانده، چهلهزار تا را توانستم انتخاب کنم که بشود قبول کرد» معلوم میشود که چه جنایتی به اسلام در این دروغسازیها از قول پیغمبر شده است!
قرآن مجید بالاترین دلیل بر درستبودن نبوت پیغمبر است
او قرآن را بالاترین دلیل بر تصدیق نبوت پیامبر دانست و تصریح کرد: طبق فرموده امیرالمؤمنین علی(ع)، قرآن مجید نوری بود که خدا در اختیار پیغمبر قرار داد و زمینهٔ تصدیق و باور نبوت او بود که دیگر مردم به پیغمبر نگویند دلیل بر پیغمبریات چیست؟ قرآن مجید بالاترین دلیل بر درستبودن نبوت پیغمبر است: «فجائهم بتصدیق الذی بین یدیه»، قرآن به مردم باور میداد که این شخص از جانب خدا به رسالت مبعوث شده است و آنچه در اختیارش بود، ایجاد باور میکرد: «و نور المقتدا به»، نوری که شایستهٔ پیروی و اقتدای به او بود.
قرآن راهنمای انسان برای یک زندگی سالم است
محقق، مفسر و پژوهشگر قرآنی، با بیان اینکه قرآن برای کل مردم روشنگری است، گفت: قرآن انقدر نور قوی است که پشت پرده، گذشته و آینده عالم را هرچه هست، به انسان نشان میدهد و راهنمایی برای یک زندگی سالم را در اختیار انسان میگذارد. اینها حرفهای امیرالمؤمنین(ع) در «نهجالبلاغه» است که یک خط این است: «علی ان فیه علم ما یأتی و الحدیث عن الماضی و الدواء دائکم و نظم ما بینکم» اینقدر نور قوی است که وقتی دل شما با این نور گره میخورد، در دنیا زندگی میکنی، اما پشت پرده را میبینی و خوب هم میبینی.
نگاهکردن به صفحات و آیات قرآن هم عبادت است
او ادامه داد: نگاهکردن به صفحات و آیات قرآن عبادت است، ولو کسی نخواند. یک قرآن در جیب، ماشین و یا در مغازهاش است، اما فرصت خواندن ندارد و تنها یک لحظه باز میکند تا نگاهی بکند، بعد ببندد؛ این عبادت است: «النظر علی المصحف عبادة»، یعنی بیسوادها هم میتوانند از قرآن بهره ببرند، نیمساعت قرآن را باز کنند و به آن نگاه کنند، خدا به پای آنها حساب میکند. امیرالمؤمنین میفرمایند: خداوند با چشم قابلرویت نیست، چون جسم و ماده و عنصر نیست؛ اگر چشم بخواهد ببیند، باید مورد دیدش مادی و عنصر باشد؛ چون بندگانش نمیتوانستند او را ببینند، وجود مقدسش از تماشای خودش محرومشان نکرد و در قرآن مجید تجلی کرد؛ حالا اگر کسی قرآن را باز و نگاه کند، انگار پروردگار را تماشا میکند و عبادت است.
قرآن مردم را از نفهمی، جهالت و نادانی درمیآورد
استاد انصاریان با بیان اینکه قرآن از ابتدای سورهٔ حمد تا آخرین آیه، یعنی «من الجنة و الناس» برای کل مردم روشنگری است. معنای روشنگری را مورد بررسی قرار داد و گفت: روشنگری یعنی قرآن مردم را از نفهمی، جهالت و نادانی درمیآورد و حقایقی را که برای آنها پنهان است، نمیدانند و نمیفهمند، روشن میکند. قرآن از همان لحظهای که نازل شده تا روز قیامت برای مردم روشنگری است.
آن که قرآن را باور کرده، هم هدایت شده و هم در معرض رحمتالله قرار گرفته است
او با اشاره به اینکه بسیاری آنقدر انسان های تاریک، بددل و متکبری هستند که اصلاً حاضر نیستند به قرآن گوش بدهند و حاضر نیستند حرف قرآن را برای آنها بزنند، اظهار کرد: کسانی که بصائر قرآن را باور کنند، اولاً بهوسیلهٔ قرآن به راه مستقیم الهیه هدایت میشوند و بعد از هدایتشدن شایستهٔ رحمت پروردگار میشوند. اینها دیگر نباید در دنیا و آخرت نگرانی داشته باشند. آن که قرآن را باور کرده، هم هدایت شده و هم در معرض رحمتالله قرار گرفته است. آیه میخواهد بگوید که بدون قرآن، نه هدایتی قابلتحقق است و نه کسی باید توقع رحمت از خدا داشته باشد. کانال رحمت، هدایت و وسیلهٔ رساننده به بهشت، قرآن است. قرآن مجید داستانی است که تا آدم عظمت قرآن را درک نکند، تسلیم قرآن نمیشود، عاشقانه به سراغش نمیرود و عاشقانه هم به آن عمل نمیکند.
او در بخش دیگری از سخنرانی خود به بصائر قرآنی و مقام شهودی امام حسین(ع) اشاره و خاطرنشان کرد: یاران امام حسین(ع) نسبت به حضرت ایمان شهودی داشتند و در آن میدان جنگ نابرابر هرگز حضرت را تنها نگذاشتند و به شهادت رسیدند؛ آنان توحید، ابدیت، رحمت، مغفرت، بهشت و همهٔ حقایق را در وجود ابیعبدالله(ع) میدیدند و درست هم میدیدند. آن بصائر قرآنی برای آنها خیلی خوب کار کرده بود.
محقق، مفسر و پژوهشگر قرآنی، افزود: جنگ نابرابری در صحرای کربلا به راه افتاد، هیچ فرماندهی در تاریخ بشر حاضر به ورود به جنگ نابرابر نشده و در تاریخ هم ننوشتهاند، سیهزار نفر در آنطرف عربدهٔ مستانه میکشند، اسلحه مازاد از سیهزار نفر دارند، امام در غروب تاسوعا به قمربنیهاشم میفرمایند: اینها اکنون قصد حمله دارند، برو و حملهشان را برگردان، بگو الآن غروب است، جنگ را برای فردا بگذارید؛ چون من عاشق این هستم که امشب زنده بمانم و چهار کار کنم که یک کار، «احب تلاوت کتابه» میخواهم قرآن بخوانم. امام حسین(ع) میداند قرائت قرآن، نگاهکردن به قرآن و عمل به قرآن چیست. اینها برای امام ظهور شهودی داشت، یعنی حضرت از مقام کشف هم خیلی گذشته بود و در همهچیز در مقام شهود بود.
چهره علی(ع) نشاندهندهٔ رحمت، رأفت، مغفرت و کرامت پروردگار است
استاد انصاریان در پایان گفت: مقامات انسان اسلام زبانی، اسلام قلبی، ایمان قلبی، یقین قلبی، حقالیقین قلبی و کشف شهود است. اگر انسان میخواهد خدا را بفهمد و به مقامات انسانی برسد، چهرهٔ علی(ع) را نگاه کند که چهره علی نشاندهندهٔ رحمت، رأفت، مغفرت و کرامت پروردگار است. علی(ع) آینه تمام نماست.
انتهای پیام /
منبع : پایگاه عرفان