دارالعرفان/ محقق، مفسر، مترجم و پژوهشگر علوم و معارف قرآنی گفت: ائمه، پیغمبر اسلام(ص) و قرآن مجید، مال مسلمان را محترم میدانند و تجاوز به اموال و زمین مسلمان را ولو بهاندازهٔ یک پَر کاه باشد، حرام اعلام کردهاند.
به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در صحن جامع رضوی، اظهار کرد: برای اینکه بدانیم کجا هستیم و برای چه آمدهایم، روایتی را از وجود مبارک امیرالمؤمنین(ع) دربارهٔ حضرت علیبنموسیالرضا(ع) نقل میکنم. این روایت نشانگر این معناست که خداوند مهربان امیرالمؤمنین(ع) را بعد از پیغمبر(ص)، از علم غیب بهرهمند کرده بود. کتاب خدا میفرماید علم غیب ویژهٔ خداست، اما به هرکس از بندگانش که او را بپسندد، علم غیب عطا میکند. امیرالمؤمنین(ع) بندهٔ خالص، پسندیده، ویژه و خاص پروردگار مهربان عالم است و قلب او با ملکوت عالم در ارتباط است.
ارزشهایی که خداوند به ما عنایت کرده را حفظ کنیم
وی ادامه داد: بهطور یقین، خداوند مسئلهٔ حضرت رضا(ع) را به امیرالمؤمنین(ع) خبر داده و این نشانگر عظمت خاص امام هشتم(ع) است. ما در یک مکان معمولی نیامدهایم و اینجا انعکاسی از عرش خداست، انعکاسی از ملکوت عالم است، انعکاسی از نور پروردگار عالمیان است. توفیق عظیم، ویژه و خاصی به ما داده شده است که ما را در این حریم، در این حرم، در این محل مبارک و مقدس پذیرفتهاند. از آمدن ما به اینجا معلوم میشود که خدا به ما هم نظر لطف، محبت و عنایت دارد. بر این اساس، ما باید قدردان خودمان باشیم و قدردانی از خودمان، به این است که ارزشهایی را که به ما عنایت شده است، حفظ کنیم تا غارتگرانِ ارزشها و شیاطین روزگار، این ارزشها را از ما غارت نکنند و ما را از حریم محبت خدا و عنایت پروردگار دور نکنند.
استاد اخلاق حوزه علمیه به سخنی از حضرت علی(ع) در مورد امام رضا(ع) اشاره و تصریح کرد: امیرالمؤمنین(ع) ننوشتهاند که چه زمانی این خبر را دادهاند؛ ایام جوانیشان بوده، ایام میانسالیشان بوده یا روزگاری بوده است که در کوفه زندگی میکردند و اواخر عمرشان بوده است؛ فقط در کتابهای مهم ما نوشتهاند که حضرت فرمودند: «ستدفنُ بضعةٌ منی فی ارضِ توس من زارهُ عارفاً بحقه حرم َ اللهُ جسدهُ علی النار»، پارهٔ وجود من در آیندهٔ نزدیک در سرزمین توس دفن میشود.
شخصیتی باعظمتتر از وجود مقدس امیرالمؤمنین(ع) در تمام عالم هستی وجود ندارد
استاد انصاریان به شخصیت امیرمؤمنان(ع) در آیات و روایات اشاره و خاطرنشان کرد: برای اینکه معنی پارهٔ وجود من را بدانید، لازم است شخصیت امیرالمؤمنین(ع) را بشناسید، باید ببینیم علی(ع) کیست تا بفهمیم پارهٔ وجود او چیست؟ ما طبق روایات و آیات قرآن مجید میدانیم که بعد از خدا و پیغمبر اکرم(ص)، شخصیتی باعظمتتر از وجود مقدس امیرالمؤمنین(ع) در تمام عالم هستی وجود ندارد. امیرالمؤمنین(ع) طبق روایات، آیات و دعاها، نور است و طبق قرآن مجید، وجود پیغمبر(ص) است: «أَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ» (سورهٔ آلعمران، آیهٔ 61). امیرالمؤمنین(ع) چشمهٔ زلال علم پروردگار است. امیرالمؤمنین(ع) یدالله است.
مبلغ عرصه بین الملل افزود: اهلتسنن نقل کردهاند که جوانی در طواف خانهٔ خدا به یکی از خانمهایی که در حال طواف بود، بد و به حرام نگاه کرد و چشم از این خانم جوان طوافکننده برنمیداشت. امیرالمؤمنین(ع) آمدند و آرام یک سیلی به صورتش زدند و فرمودند: اینجا جای این کارها نیست! اینجا بالاترین جای عالم است، اینجا کنار کعبه است، اینجا مکه است، اینجا مسجدالحرام است. جوان آمد و به حاکم آن روز شکایت کرد که من خانمی را در حال طواف نگاه میکردم، علیبنابیطالب(ع) یک سیلی به صورت من زد؛ او را نسبت به این کارش محاکمه کن. حاکم به او گفت: جوان تو میدانی چه دستی به صورت تو سیلی زده است؟ او یدالله بوده است و من هرگز به امیرالمؤمنین(ع) اعتراض نمیکنم.
وی امیرمؤمنان(ع) را ولیّاللهالأعظم دانست و افزود: امیرالمؤمنین(ع) عینالله است، یعنی چشم خدا در این جهان هستی است؛ امیرالمؤمنین(ع) اذنالله است، امیرالمؤمنین(ع) جنبالله است، امیرالمؤمنین(ع) ولیّاللهالأعظم است. امیرالمؤمنین(ع) وجود مقدسی است که باز هم اهلسنت از پیغمبر(ص) نقل کردهاند که اگر کسی روزگار را بین رکن و مقام بگذراند، شب به عبادت بیدار باشد و روز روزهدار باشد و بدون اعتقاد به ولایت و امامت امیرالمؤمنین(ع) بمیرد، قیامت با صورت به جهنم میافتد. این امیرالمؤمنین(ع) است.
محقق، مفسر، مترجم و پژوهشگر علوم و معارف قرآنی با اشاره به اینکه سیصد آیه را در قرآن مجید مصداق اتمّ و اکملش امیرالمؤمنین(ع) است یا بهعبارت سادهتر، این آیات در شأن و مقام امیرالمؤمنین(ع) نازل شده است، گفت: حضرت علی(ع) میفرمایند: پارهٔ وجود من در سرزمین توس دفن میشود و کسی که او را از هر کجای دنیا، از هر شهری، از هر منطقهای، از هر محلهای، هر مردی و هر خانمی زیارت کند، «عارفاً بحقه» درحالیکه حق این پارهٔ وجود من را بشناسد، خداوند بدن او را به آتش دوزخ حرام میکند.
حق امامت را بدانید آتش جهنم بر شما حرام میشود
مبلغ عرصه بین الملل در پاسخ به اینکه این حقی که امیرالمؤمنین(ع) میفرمایند اگر زائر این حق را بشناسد، خدا بدن او را به آتش جهنم حرام میکند، چیست؟ گفت: حق امامتش است، یعنی کسی که به زیارت او برود و او را امام بداند، او را امام بشناسد و به امامت او اعتقاد داشته باشد، بدنش بر آتش جهنم حرام میشود.
استاد انصاریان با طرح پرسشی مبنی بر اینکه مأموم این امام کیست؟ اظهار کرد: امیرالمؤمنین(ع) میفرمایند: «علی و ان لکل امامٍ مأمومً». وقتی ما به حضرت رضا(ع) میگوییم امام، یعنی حضرت دارای مأموم است. مأموم امام هشتم کیست؟ آنکسی که در حدّ قدرت خودش و در حدّ گنجایش خودش در امور اخلاقی، خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی و معنوی به حضرت اقتدا کند. در امور اقتصادی یعنی امام ما از ابتدای عمر تا وقتی که در این سرزمین مدفون شده است، ذرهای حرام مالی در زندگیاش قبول نکرد.
نویسنده کتاب ارزشمند «اهل بیت(ع) عرشیان فرشنشین» ادامه داد: روزی میخواستند جنس بخرند، کیسهای را آوردند که پول داخل آن کیسه را کنترل کنند، کیسه را خالی کردند، صد درهم در این کیسه بود. در حیاط خانه شروع به شمردن کردند و دانهدانه این پولها را بررسی کردند؛ چون اسکناس در آن زمان نبود و تمام پولها فلزی یا مسی یا نقرهای یا طلا بود. در این صدتا پول دیدند که یکدانهاش قلابی است، حضرت به خادم خانه فرمودند: چکش بیاور! خادم رفت و چکش آورد، امام آن یکدانه پول قلابی را با چکش خرد کردند و درهم پیچیدند، سپس داخل چاه حیاط انداختند. به حضرت عرض کرد: یابنرسولالله! این یکدانه پول قاتی آن 99 تا بود، ما کل کیسه را به بازار میدادیم و جنس میخریدیم. حضرت فرمودند: آنکسی که به ما جنس میفروشد، به صد درهم میفروشد و در این کیسه 99 درهم پول است و یکدانهاش پول نیست. به مقدار آن یکدانه که پول نیست، جنسی که داخل خانهٔ من میآید حرام است؛ چون ما در مقابلش پولی ندادهایم. به این خاطر، من این پول قلابی را شکستم و داخل چاه انداختم که مصرف نشود. این دقت امام در حلال و حرام مالی است. مأموم امام یعنی آنکسی که عارف به حق امامتش است و این دقت را دارد. پیغمبر(ص) میفرمایند: کسی که غروب از سر کارش به خانه بیاید و یک درهم مال حرام داخل خانهاش بیاورد، تا زمانی که این درهم مال حرام در خانهاش است، خداوند نظر رحمت به آن خانه نخواهد کرد.
وی با بیان اینکه تجاوز به اموال مسلمان، ممنوع و حرام است، گفت: ائمهٔ ما، پیغمبر اسلام(ص) و قرآن مجید، مال مسلمان را محترم میدانند و تجاوز به اموال و زمین مسلمان را ولو بهاندازهٔ یک پَر کاه باشد، حرام اعلام کردهاند: «وَ مَنْ یعْمَلْ مِثْقٰالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یرَهُ» (سورهٔ زلزله، آیهٔ 8، یعنی به وزن دانهٔ ارزن به مال مسلمان تجاوز نکنید.
مراقب زبان خود باشید که مورد عذاب خداوند قرار نگیرید
استاد انصاریان در بخش دیگری از سخنان خود به خطرها و آسیبهای زبان انسان اشاره و خاطرنشان کرد: «قتل الله من قتلک بالایدی و الالسن» خدا از رحمتش دور کند کسانی که تو را با دست و با زبانشان کشتند. ما فکر میکنیم یک نفر به حضرت رضا(ع) زهر داده و حضرت شهید شده است؛ اما در زیارتش میخوانیم: جمعی تو را با دست کشتند و تو را با زبان کشتند؛ پس معلوم میشود دست انسان میتواند چیزهایی بنویسد که باعث کشتن مردم شود، باعث قتل انسان محترمی شود؛ معلوم میشود زبان انسان اینقدر خطرناک است و اگر آن را حفظ نکند که یک کلمه از آن بیرون بیاید، خونی را بریزد.
نویسنده کتاب ارزشمند «اوصاف اولیای الهی» ادامه داد: در روایت دارد که پروردگار در قیامت به زبان میگوید: به عزت و جلالم، امروز تو را به عذابی معذّب کنم که احدی را در این عالم به این صورت عذاب نمیکنم. خود پروردگار به زبان میگوید: یک کلمه گفتی، مال محترمی به غارت رفت. یکنفر معمولی مغازه داشت و معمولی خرید و فروش داشت؛ مثلاً سالی صدهزار تومان حق او بود تا مالیات بدهد، اما مأمور مالیات پیش همسایه آمد و گفت: از این آدم چه خبر داری؟ به دروغ گفت: به این مغازه نگاه نکن، این شخص چند انبار دارد و یواشکی معاملاتی دارد. این بندهٔ خدا هم بیخبر در مغازه نشسته است که مأمور مالیات میآید و یک ورقه به دستش میدهد که شما صدمیلیون تومان در سال 96 مالیات بدهکار هستی. حالا کل مغازه و خانهاش و زندگیاش صدمیلیون نیست! میگوید: من سرمایهدار نیستم و اینقدر خرید و فروش نکردهام. میگوید: همسایهات از تو خبر دارد و به ما گفته است که دروغ میگویی و ما برای تو میبرّیم.
استاد انصاریان در پایان گفت: اگر کلمهای از زبان تو درآمد که مال مسلمانی به باد رفت؛ کلمهای از زبان تو درآمد که مسلمانی کشته شد؛ کلمهای از زبان تو درآمد که آبروی مسلمانی به باد رفت، به عذاب پروردگار دچار خواهی شد. من خدمت حضرت رضا(ع) میآیم، زبانم را باید شعبهٔ زبان امام هشتم قرار بدهم و همهاش تا آخر عمرم خوب بگویم، خیر بگویم، راست بگویم، درست بگویم، حقیقت بگویم و به آبروی مردم اضافه کنم، به ضعف مردم برسم. من به زیارت حضرت رضا(ع) میآیم، باید مأموم او شوم و دستم باید شعبهٔ دست امام هشتم(ع) شود که یتیم، فرزندان و غریب را نوازش میکرد، با خط مبارکش نامه مینوشت تا مشکل کسی حل شود.
انتهای پیام /
برای دیدن مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید.
منبع : پایگاه عرفان