با وجود حجاب هاى گوناگون در برابر ديده دل ، آيا ادّعاى ايمان و عشق و علاقه به حضرت دوست صحيح است ؟ در حالى كه حجب از نفوذ ديده دل مانع شده اند ، انسان به زيارت محبوب نايل نشده و او را نديده ، چگونه مى تواند بگويد به او ايمان آوردم . قبول دعوت انبيا و سير در راه اوليا و تسليم در برابر قرآن و فهم حقايقى كه از معصومين عليهم السلام رسيده و از همه مهم تر عمل به واجبات شرعى و دورى از منهيّات الهى ، عوامل رفع حجاب هاى قلبند و انسان به هنگام حركت در راه دوست به رفع حجاب ها يكى پس از ديگرى موفق شده ، تا به منزل فناى فى اللّه و بقاى باللّه برسد . راستى بالاترين سعادت ، از ميان برداشتن پرده هاى تاريك غفلت و حجب ظلمانى و اوصاف حيوانى است و بدترين نقطه بدبختى و شقاوت ، با حجب زندگى كردن است . قال اللّه تعالى : وَالْعَصْرِ * إِنَّ الإِنسَانَ لَفِى خُسْرٍ * إِلاَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ . سوگند به عصر [ ظهور پيامبر اسلام ] * [ كه ] بى ترديد انسان در زيان كارى بزرگى است ؛ * مگر كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده اند و يكديگر را به حق توصيه نموده و به شكيبايى سفارش كرده اند .
وقال النبىُّ صلى الله عليه و آله : إِنَّ للّهِ سَبْعينَ أَلْفَ حِجابٍ مِنْ نُورٍ وَظُلْمَةٍ. خداوند را هفتاد هزار حجاب از نور و ظلمت است .
منبع : برگرفته از کتاب عرفان اسلامی استاد حسین انصاریان
