پرسشها و پاسخها، ص: 101

بهشتيان رهسپار بهشت می شدند و از اين كه درخواست بازگشت به دنيا می كنند و آرزو می كنند ای كاش در دنيا در مسير بهشتيان حركت می كردند معلوم می شود از خلقت خود ناراضی نيستند و حضرت حق را هم ظالم نمی دانند بلكه طبق فرموده قرآن خود را ظالم معرّفی می كنند و دوزخی شدنشان را نتيجه تكبّر و عصيان خود دانسته و می گويند:

«قالُوا سُبْحانَ رَبِّنا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ» «1».

گفتند: پروردگارا! تو را به پاكی می ستاييم، مسلماً ما ستمكار بوده ايم.

«قالُوا يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ» «2».

با ديدن عذاب فرياد برداشتند و گفتند: ای وای بر ما كه ما قطعاً ستمكار بوديم!

قرآن كريم در موارد متعدّدی ظلم و ستم را از پيشگاه حضرت حق نفی می كند از جمله می فرمايد:

«إِنَّ اللَّهَ لا يَظْلِمُ مِثْقالَ ذَرَّةٍ» «3».

يقيناً خدا به اندازه وزن ذرّه ای به احدی ستم نمی كند.

آری، انسان را از روی رحمت و لطف و عشق و محبّت آفريد و بالاترين نعمت يعنی نعمت وجود را به او عنايت كرد و همه ابزار سعادت را در اختيار او قرار داد تا در دنيا براساس قواعد الهی و انسانی به

______________________________
(1) قلم (68): 29.

(2) انبياء (21): 14.

(3) نساء (5): 40.