ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 1048

اين دعای إلحاح [پافشاری در طلب ] است: خدايا پروردگار آسمانهای هفتگانه، و آنچه در ميان آنهاست، و پروردگار عرش بزرگ، و پروردگار جبرئيل و ميكاييل و اسرافيل، و پروردگار قران باعظمت، و پروردگار محمّد خاتم پيامبران، از تو درخواست می كنم به حق آنچه آسمان به آن می ايستد، و زمين به آن می ايستد، و با آن بين جمع را جدايی می اندازی، و با آن ميان پراكنده را جمع می نمايی، و با آن به زنده ها روزی می دهی، و با آن عدد ريگ ها و وزن كوهها و پيمانه درياها را شماره كردی سپس بر محمّد و آل محمد صلوات می فرستی، و حاجت خود را می خواهی، و در طلب حاجتت پافشاری و اصرار می ورزی بيستم: از ثقه جليل ابن أبی يعفور روايت شده: حضرت صادق عليه السّلام اين دعا را می خواند: خدايا دلم را از محبّتت، و خشيتت، و تصديق و ايمان به حقيقتت، و هراس از حضرتت، و شوق به سويت پر كن، ای صاحب عظمت و اكرام، خدايا لقايت را محبوب من گردان، و در لقايت بهترين رحمت و بركت را برای من قرار ده، و مرا به شايستگان بپيوند، و همراه اشرار در پی ام مينداز، و به شايستگانی كه درگذشتند برسان، و با شايستگانی كه مانده اند قرارم ده، و مرا به راه شايستگان ببر، و مرا بر خويشتن ياری ده، و آن طور كه شايستگان را بر خويشتنشان ياری می دهی، و مرا در آن بدی كه از آن نجاتم دادی باز مگردان، ای پروردگار جهانيان، از تو ايمانی می خواهم، كه برايش مدّتی جز لقای تو نباشد، بر آن زنده ام بداری و بميرانی، و مرا بر آن برانگيزانی زمانی كه بر می انگيزيم، و دلم را از ريا و شهرت طلبی،