ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 70

و پنجاه بار «قل هو اللّه احد» تلاوت شود، و چون از نماز فارغ شود اين دعا را بخواند كه تسبيح آن حضرت است:

پاك و منزّه است آن كه نشانه های وجودش نابود نشود، پاك و منزّه است آن كه از خزانه هايش كاسته نگردد، پاك و منزّه است آن كه فخرش را فروپاشی نباشد، پاك و منزّه است آن كه آنچه نزد اوست پايان نيابد، پاك و منزّه است آن كه دورانش به سر نرسد، پاك و منزّه است آن كه هيچكس را در كارش شركت ندهد، پاك و منزّه است آن كه شايسته پرستشی جز او نيست. پس از اين تسبيح دعا كند و بگويد: ای آن كه درگذری از بديها، و به آنها كيفر نكنی! ای خدا! بر بنده ات مهر ورز، وجود مرا درياب، ای سرور من من بنده تو هستم، بنده ای ايستاده در پيشگاه تو، پروردگارا! خدايا به هستی ات سوگند، ای آرمان من، ای بخشاينده، ای فرياد رس، درياب بنده ات را! درياب بنده ات را! بنده ات را چاره ای نيست، ای واپسين اميد، ای روان كننده خون در رگهايم! ای سرور من! ای مالك من، ای او! ای او! پروردگارا! بنده ات را درياب، بنده ات را درياب، چاره ای ندارم، از پيش خود هيچ ندارم (كه عين نيازم) توان سود و زيان خويش را ندارم، كسی را برای ياری نمی يابم، چاره جوييها از من جدا گشته، و هر گمان چاره ای نابود گشته است، روزگار مرا تنها به سوی تو روانه ساخته، ازاين رو در اين جا در برابر بارگاهت ايستاده ام، همه اينها خدايا! با آگاهی تو بوده است پس چگونه با من رفتار خواهی كرد؟ ای كاش! می دانستم پاسخ خواهشم را چگونه خواهی داد؟ آيا خواهی گفت: آری يا می گويی نه؟ اگر بگويی: نه؛ پس وای بر من! وای بر من! وای بر من!، وای از درماندگی ام! وای از درماندگی ام! وای از درماندگی ام! وای از بيچاره گی ام! از بيچاره گی ام! وای از خواری ام از