آداب و نافله نماز مغرب - متن و ترجمه استاد انصاریان

سپس اقدام به خواندن نماز مغرب می‌کنی و تأخیر آن از اول وقت سزاوار نیست که در احادیث بسیاری به تأخیر نینداختن آن از اول وقت تأکید بسیار شده.

چون خواستی مشغول نماز شوی به همان آدابی که گذشت «اذان و اقامه» بگو و بین اذان و اقامه بخوان:

اللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِإِقْبالِ لَيْلِكَ، وَ إِدْبارِ نَهارِكَ، وَحُضُورِ صَلَوَاتِكَ، وَأَصْواتِ دُعاتِكَ، وَتَسْبِيحِ مَلائِكَتِكَ، أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَتُوْبَ عَلَيَّ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ.

خدایا از تو می‌خواهم به رو آوردن شبت و رو برگرداندن روزت و حاضر شدن زمان نمازت و بانگ‌های خوانندگانت و تسبیح فرشتگانت که درود فرستی بر محمّد و خاندان محمّد و توبه‌ام را بپذیری، به راستی تو بسیار توبه‌پذیر و مهربانی.

آنگاه نماز مغرب را با آداب و شرایط بجا می‌آوری و پس از پایان نماز «سه تکبیری» و «تسبیح حضرت زهرا» می‌گویی و می‌خوانی:

﴿إِنَّ اللّٰهَ وَمَلائِكَتَهُ يُصَلُّوْنَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوْا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيماً﴾ اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَعَلَىٰ ذُرِّيَّتِهِ وَعَلَىٰ أَهْلِ بَيْتِهِ.

«همانا خداوند و فرشتگانش بر پیامبر رحمت و درود می‌فرستند، ای مؤمنان! بر او درود بفرستید و آن‌گونه که سزاوار است تسلیم [او] باشید‌»، خدایا بر محمّد پیامبر و بر فرزندان و اهل‌بیتش درود فرست.

و هفت مرتبه بگو:

بِسْمِ اللّٰه الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است و هیچ نیرو و توانى نیست جز به خداى بلندمرتبه بزرگ.

سپس سه مرتبه می‌گویی:

الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي يَفْعَلُ مَا يَشاءُ وَلَا يَفْعَلُ مَا يَشاءُ غَيْرُهُ.

خدا را ستایش که هرچه بخواهد انجام می‌دهد و غیر او هرچه بخواهد انجام نمی‌دهد.

سپس می‌گویی:

سُبْحانَكَ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ اغْفِرْ لِي ذُ نُوبِي جَمِيعاً، فَإِنَّهُ لَايَغْفِرُ الذُّنُوبَ كُلَّها جَمِيعاً إِلّا أَنْتَ.

منزّهی تو، معبودی جز تو نیست، همه گناهان مرا بیامرز که همه گناهان را نمی‌آمرزد مگر تو.

اگر دوست داشته باشی بیش از این تعقیب بخوانی، بهتر آن است که پس از نافله مغرب بخوانی،

آنگاه برای خواندن نافله برمی‌خیزی که چهار رکعت است و سخن گفتن مابین نماز مغرب و نافله آن کراهت دارد.
در رکعت اول سوره «کافرون» و در رکعت دوم سوره «توحید» و در دو رکعت دیگر هر سوره‌ای را که خواستی بخوان. البته شایسته است در رکعت سوم سوره «حدید» تا «عَلِیمٌ بِذٰاتِ الصُّدُورِ» و در رکعت چهارم آخر سوره «حشر» یعنی «لَوْ أَنْزَلْنٰا هٰذَا الْقُرْآنَ» تا پایان سوره را بخوانی؛ و اگر مانند سایر نوافل به «حمد» تنها هم اکتفا کنی جایز است و بلند خواندن قرائت در نافله مغرب و همچنین در سایر نوافل سزاوار است.

وقتی از نافله مغرب فارغ شدی از «تعقیبات مشترک» آنچه بخواهی بخوانی مانعی نیست، پس «سجده شکر» بجا می‌آوری به صورتی که پیش از این گذشت و کمتر چیزی که در سجده شکر لازم است این است که بگویی:

«شُکْراً شُکْراً شُکْراً»

شیخ کلینی از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت کرده هرگاه از نماز مغرب فارغ شدی، بر جبین خود دست بکش و سه مرتبه بگو:

بِسْمِ اللّٰهِ الَّذِی لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ عالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهادَةِ الرَّحْمَانُ الرَّحِیمُ، اللّٰهُمَّ أَذْهِبْ عَنِّی الْهَمَّ وَالْحَزَنَ

.
شایسته است «نماز غفیله» را که کیفیت آن در «مفاتیح» و غیر آن ذکر شده بخوانى.