فارسی
يكشنبه 02 دى 1403 - الاحد 19 جمادى الثاني 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

خطبه 132 - خطبه در پند و اندرز و انديشيدن از مرگ


مطلب قبلی خطبه 131
خطبه 133 مطلب بعدی


نحوه نمایش
متن عربی متن ترجمه
وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از خطبه های‌ آن حضرت است
در پند و اندرز و اندیشیدن از مرگ
نَحْمَدُهُ عَلى ما اَخَذَ وَ اَعْطى، وَ عَلى ما اَبْلى وَ ابْتَلى.
خدای‌ را می‌ ستاییم بر آنچه گرفت و آنچه عنایت فرمود، و بر آنچه لطف کرد و بر آنچه آزمایش نمود،
الْباطِنُ لِكُلِّ خَفِيَّة، وَ الْحاضِرُ لِكُلِّ سَريرَة. الْعالِمُ بِما تُكِنُّ
آگاه به هر نهان است، و حاضر در کنار هر راز، آگاه است به آنچه در
الصُّدُورُ وَ ما تَخُونُ الْعُيُونُ. وَ نَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ غَيْرُهُ، وَ اَنَّ مُحَمَّداً
سینه ها نهفته، و به خیانت دیده ها عالم است. و شهادت می‌ دهیم که خدایی‌ جز او نیست، و محمّد
(صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) نَجيبُهُ وَ بَعيثُهُ، شَهادَةً يُوافِقُ فيهَا السِّرُّ
صلّی‌ اللّه علیه وآله برگزیده و فرستاده اوست، شهادتی‌ که در آن نهان
الاِْعْلانَ، وَالْقَلْبُ اللِّسانَ.
با آشکار، و قلب با زبان موافق است.
مِنْـها
و از این خطبه است در اندیشیدن از مرگ
فَاِنَّهُ وَاللّهِ الْجِدُّ لاَ اللَّعِبُ، وَ الْحَقُّ لاَ الْكَذِبُ. وَ ما هُوَ اِلاَّ
به خدا قسم جدّی‌ است نه شوخی‌، حق است نه دروغ، و آن نیست مگر
الْمَوْتُ قَدْ اَسْمَعَ داعيهِ، وَ اَعْجَلَ حاديهِ. فَلا يَغُرَّنَّكَ سَوادُ النّاسِ
مرگ که داعی‌ آن فریادش را به گوش رسانده، و راننده اش با سرعت همه را می‌ راند. پس انبوه مردمان
مِنْ نَفْسِكَ، فَقَدْ رَاَيْتَ مَنْ كانَ قَبْلَكَ مِمَّنْ جَمَعَ الْمالَ، وَ حَذِرَ
تو را نفریبد، در حالی‌ که مردمِ پیش ازخود را دیده ای‌ از کسانی‌ که ثروت جمع کردند، و از کم شدنش
الاِْقْلالَ، وَ اَمِنَ الْعَواقِبَ ــ طُولَ اَمَل وَاسْتِبْعادَ اَجَل ــ
ترسیدند، و به خاطر آرزوی‌ طولانی‌ و دور شمردن مرگ خود را از عواقب خطرناک در امان دیدند،
كَيْفَ نَزَلَ بِهِ الْمَوْتُ فَاَزْعَجَهُ عَنْ وَطَنِهِ، وَ اَخَذَهُ مِنْ مَأْمَنِهِ،
چگونه مرگ بر آنان وارد شد، و آنها را از وطن بیرون کرد، و از جایگاه امنشان برکنار نمود،
مَحْمُولاً عَلى اَعْوادِ الْمَنايا، يَتَعاطى بِهِ الرِّجالُ الرِّجالَ،
بر تخته های‌ تابوت حملشان کرد، و مردم آنان را دست به دست می‌ کردند،
حَمْلاً عَلَى الْمَناكِبِ، وَ اِمْساكاً بِالاَْنامِلِ.
در حالی‌ که بر دوش خود گرفته و با انگشتان نگاهشان می‌ داشتند.
اَما رَاَيْتُمُ الَّذينَ يَأْمُلُونَ بَعيداً، وَ يَبْنُونَ مَشيداً، وَ يَجْمَعُونَ
آیا ندیده اید آنان را که دچار آرزوهای‌ طولانی‌ بودند، و کاخهای‌ محکم می‌ ساختند، و ثروت فراوان
كَثيراً، كَيْفَ اَصْبَحَتْ بُيُوتُهُمْ قُبُوراً، وَ ما جَمَعُوا بُوراً، وَ صارَتْ
جمع می‌ کردند، چگونه خانه هایشان تبدیل به گورها شد، و اندوخته هایشان نابود گشت، و ثروتشان
اَمْوالُهُمْ لِلْوارِثينَ، وَ اَزْواجُهُمْ لِقَوْم آخَرينَ، لا فى حَسَنَة يَزيدُونَ،
به وارثان رسید، و زنانشان به ازدواج مردان دیگر درآمدند، نه بر حسنات خود توانند افزود،
وَ لا مِنْ سَيِّئَة يَسْتَعْتِبُونَ؟! فَمَنْ اَشْعَرَ التَّقْوى قَلْبَهُ بَرَّزَ مَهَلَهُ،
و نه قدرت عذرخواهی‌ از بدیهایشان را دارند؟! آن که تقوا را با عمق دل دریافت در کار خیر سبقت گرفت،
وَ فازَ عَمَلُهُ. فَاهْتَبِلُوا هَبَلَها، وَاعْمَلُوا لِلْجَنَّةِ
و عملش به نتیجه کامل رسید. پس بهره های‌ تقوا را غنیمت دانید، و کاری‌ که شما را شایسته ورود به بهشت می‌ کند
عَمَلَها، فَاِنَّ الدُّنْيا لَمْ تُخْلَقْ لَكُمْ دارَ مُقام، بَلْ خُلِقَتْ لَكُمْ مَجازاً
انجام دهید، زیرا دنیا برای‌ اقامت دائم شما آفریده نشده، بلکه گذرگاهی‌ ساخته شده تا از آن برای‌
لِتَزَوَّدُوا مِنْهَا الاَْعْمالَ اِلى دارِ الْقَرارِ. فَكُونُوا مِنْها عَلى اَوْفاز،
خانه ابدی‌ زاد و توشه ای‌ فراهم آورید. پس برای‌ کوچ از دنیا عجله کنید،
وَ قَرِّبُوا الظُّهُورَ لِلزِّيالِ.
و مرکب ها را برای‌ جدایی‌ از آن آماده سازید.



پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^