وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
وَ قَدْ شاوَرَهُ عُمَرُ بْنُ الْخَطّابِ فى الْخُرُوجِ اِلى غَزْوِ الرُّومِ بِنَفْسِهِ
وقتی عمر بن خطّاب برای رفتن به جنگ با رومیان با حضرت مشورت کرد
وَ قَدْ تَوَكَّلَ اللّهُ لاَِهْلِ هذَا الدِّينِ بِاِعْزازِ الْحَوْزَةِ، وَ سَتْرِ الْعَوْرَةِ.
خداوند برای اهل دین، عزت و سربلندی حوزه مسلمانی و حفظ آبرو را عهده دار شده.
وَ الَّذى نَصَرَهُمْ وَ هُمْ قَليلٌ لايَنْتَصِرُونَ، وَ مَنَعَهُمْ
خداوندی که مسلمانان را یاری کرد وقتی که اندک بودند و یاری خود نمی توانستند کرد، و از آنان دفاع کرد
وَ هُمْ قَليلٌ لايَمْتَنِعُونَ; حَىٌّ لايَمُوتُ.
آن وقت که اندک بودند و از خود دفاع نمی توانستند نمود، خدایی که زنده است و هرگز نمی میرد.
اِنَّكَ مَتى تَسِرْ اِلى هذَا الْعَدُوِّ بِنَفْسِكَ فَتَلْقَهُمْ بِشَخْصِكَ فَتُنْكَبْ،
اگر خود به جنگ این دشمن روی و با آنان روبرو شوی و بلایی متوجه تو شود،
لاتَكُنْ لِلْمُسْلِمينَ كانِفَةٌ دُونَ اَقْصى بِلادِهِمْ، لَيْسَ بَعْدَكَ مَرْجِعٌ
برای مسلمانان در شهرهای دوردست تکیه گاهی نمی ماند، و بعد از تو پناهی نیست که
يَرْجِعُونَ اِلَيْهِ. فَابْعَثْ اِلَيْهِمْ رَجُلاً مِحْرَباً، وَاحْفِزْ مَعَهُ اَهْلَ الْبَلاءِ
به آن پناه برند. بنابراین مردی شجاع و کارآزموده به سوی دشمن فرست، و کسانی را همراه او کن که جنگاور
وَالنَّصيحَةِ، فَاِنْ اَظْهَرَاللّهُ فَذاكَ ما تُحِبُّ، وَ اِنْ تَكُنِ الاُْخْرى كُنْتَ
و خیرخواه باشند، اگر خداوند پیروزیت داد همان است که دوست داری، و اگر مسأله ای دیگر
رِدْءًا لِلنّاسِ، وَ مَثابَةً لِلْمُسْلِمينَ.
پیش آمد باز پناه مردم و مأمن مسلمین خواهی بود.