وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
همچنین درباره نهی از غیبت
اَيُّهَا النّاسُ، مَنْ عَرَفَ مِنْ اَخيهِ وَثيقَةَ دين وَ سَدادَ طَريق
ای مردم، آن کس که از برادرش استواری در دین و درستی راه را می داند
فَلايَسْمَعَنَّ فيهِ اَقاويلَ الرِّجالِ. اَما اِنَّهُ قَدْ يَرْمِى الرّامى، وَ تُخْطِىءُ
نباید گفتار بیهوده مردم را در حق او بشنود. بدانید که تیرانداز گاهی تیر می اندازد و تیرش به خطا
السِّهامُ، وَ يُحيكُ الْكَلامُ، وَ باطِلُ ذلِكَ يَبُورُ، وَ اللّهُ سَميعٌ وَ شَهيدٌ.
می رود، سخن هم (هرچه باشد) اثر می گذارد ولی نادرست آن از بین می رود، و خداوند شنوا و شاهد است.
اَما اِنَّهُ لَيْسَ بَيْنَ الْحَقِّ وَالْباطِلِ اِلاّ اَرْبَعُ اَصابِعَ. - فَسُئِلَ عَلَيْهِ السَّلامُ
آگاه باشید که بین حق و باطل جز چهار انگشت فاصله نیست. ] توضیح این سخن
عَنْ مَعْنى قَوْلِهِ هذا، فَجَمَعَ اَصابِعَهُ وَ وَضَعَها بَيْنَ اُذُنِهِ وَ عَيْنِهِ ثُمَّ قالَ: -
را از امام خواستند، حضرت انگشتان دست را به هم چسباند و بین گوشوچشم قرار داد، سپس فرمود: [
الْباطِلُ اَنْ تَقُولَ سَمِعْتُ، وَ الْحَقُّ اَنْ تَقُولَ رَاَيْتُ.
باطل آن است که بگویی شنیدم، و حق آن است که بگویی دیدم.