وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
فى مَعْنَى الْحَكَمَيْنِ
در بـاره حکمیـن
فَاَجْمَعَ رَأْىُ مَلَئِكُمْ عَلى اَنِ اخْتارُوا رَجُلَيْنِ، فَاَخَذْنا عَلَيْهِما
رأی بزرگان شما بر این شد که دو مرد را اختیار کردند، از آنان پیمان گرفتیم
اَنْ يُجَعْجِعا عِنْدَ الْقُرْآنِ وَ لايُجاوِزاهُ، وَ تَكُونَ اَلْسِنَتُهُما مَعَهُ
که بر اساس قرآن حکم کرده از آن تجاوز نکنند، زبانشان با قرآن باشد
وَ قُلُوبُهُما تَبَعَهُ، فَتاهَا عَنْهُ، وَ تَرَكَا الْحَقَّ وَ هُما يُبْصِرانِهِ،
و دلشان از آن پیروی نماید، ولی از قرآن روی گرداندند، و حق را درحالی که می دیدند ترک کردند;
وَ كانَ الْجَوْرُ هَواهُما، وَ الاِْعْوِجاجُ دَأْبَهُما. وَ قَدْ سَبَقَ اسْتِثْناؤُنا
خواسته آنان ستمکاری، و عادتشان کژی بود. تعهّد ما با آنان
عَلَيْهِما ـ فِى الْحُكْمِ بِالْعَدْلِ وَ الْعَمَلِ بِالْحَقِّ ـ سُوءَ رَأْيِهِما وَ جَوْرَ
در حکم کردن به عدالت و عمل به حق پیش از رأی زشت و حکم جائرانه
حُكْمِهِما. وَ الثِّقَةُ فى اَيْدينا لاَِنْفُسِنا حينَ خَالَفا سَبيلَ الْحَقِّ، وَ اَتَيا
آنان بود. حجت به سود ما و در اختیار ماست از آن هنگام که با راه حق مخالفت کردند، و حکمی
بِما لايُعْرَفُ مِنْ مَعْكُوسِ الْحُكْمِ.
غیـر حـکـم خـدا صـادر نمـودنـد .