فارسی
خطبه 190 - خطبه در وصيّت به يارانش
خطبه 189
نحوه نمایش
وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
كانَ يُوصى بِهِ اَصْحابَهُ
در وصیّت به یارانش
تَعاهَدُوا اَمْرَ الصَّلاةِ، وَ حافِظُوا عَلَيْها، وَاسْتَكْثِرُوا مِنْها،
پایبند امر نماز شوید، و بر آن محافظت نمایید، و آن را زیاد بخوانید،
وَ تَقَرَّبُوا بِها، فَاِنَّها كانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنينَ كِتاباً مَوْقُوتاً. اَلا تَسْمَعُونَ
و به نماز به خداوند تقرّب جویید، زیرا بر مؤمنین امری واجب در اوقاتی معین است. آیا پاسخ
اِلى جَوابِ اَهْلِ النّارِ حينَ سُئِلُوا: «ما سَلَكَكُمْ فى سَقَرَ؟ قَالُوا
اهل عذاب را نشنیدید زمانی که از آنان پرسیده می شود: «چه چیز شما را به جهنّم آورد؟ می گویند:
لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلّينَ»؟! وَ اِنَّها لَتَحُتُّ الذُّنُوبَ حَتَّ الْوَرَقِ،
از نمازگزاران نبودیم»؟! نماز همچون ریختن برگ درخت گناهان را می ریزد،
وَ تُطْلِقُها اِطْلاقَ الرِّبَقِ. وَ شَبَّهَها رَسُولُ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
و همچون بندی که باز گردد بند گناهان را می گشاید. رسول خدا صلّی اللّه علیه وآله
وَ سَلَّمَ بِالْحَمَّةِ تَكُونُ عَلى بابِ الرَّجُلِ فَهُوَ يَغْتَسِلُ مِنْها فِى الْيَوْمِ
نماز را به چشمه آب گرمی که بر خانه انسان باشد و شبانه روزی پنج نوبت خود را در آن
وَاللَّيْلَةِ خَمْسَ مَرّات، فَما عَسى اَنْ يَبْقى عَلَيْهِ مِنَ الدَّرَنِ؟
بشوید تشبیه کرده است، که آیا چرک و آلودگی در بدن چنین کسی باقی خواهد ماند؟
وَ قَدْ عَرَفَ حَقَّها رِجالٌ مِنَ الْمُؤْمِنينَ الَّذينَ لاتَشْغَلُهُمْ عَنْها زينَةُ
از مردم مؤمن حق نماز را آنانی شناختند که زیبایی متاع دنیا، و مایه چشم روشنی
مَتاع وَ لا قُرَّةُ عَيْن، مِنْ وَلَد وَلا مال، يَقُولُ اللّهُ سُبْحانَهُ: «رِجالٌ
از فرزندان و اموال آنان را به خود مشغول نکرده، خداوند سبحان می فرماید: «مردانی که
لا تُلْهيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِاللّهِ وَ اِقامِ الصَّلاةِ وَ ايتاءِ الزَّكاةِ».
آنان را تجارت و داد و ستد از ذکر خدا و به پا کردن نماز و ادای زکات بازنمی دارد».
وَ كانَ رَسُولُ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ نَصِباً بِالصَّلاةِ بَعْدَ التَّبْشيرِ
رسول خدا صلّی اللّه علیه وآله با اینکه مژده بهشت را از خداوند دریافته بود خود را برای نماز
لَهُ بِالْجَنَّةِ، لِقَوْلِ اللّهِ سُبْحانَهُ: «وَأْمُرْ اَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَاصْطَبِرْ
به زحمت می انداخت، به خاطر اینکه خداوند به او فرموده بود: «اهل خود را به نماز امر کن، و نسبت به آن
عَلَيْـها». فَكانَ يَأْمُـرُ اَهْلَـهُ، وَ يَصْبِـرُ عَلَيْـها نَفْسَـهُ .
شکیبا باش». آن حضرت اهلش را به نماز امر می فرمود، و خود نیز در به پا کردن آن شکیبایی به خرج می داد.
ثُمَّ اِنَّ الزَّكاةَ جُعِلَتْ مَعَ الصَّلاةِ قُرْباناً لاَِهْلِ الاِْسْلامِ،
آن گاه نماز با زکات برای اهل اسلام وسیله قرب به خداوند قرار داده شده،
فَمَنْ اَعْطاها طَيِّبَ النَّفْسِ بِها فَاِنَّها تُجْعَلُ لَهُ كَفّارَةً، وَ مِنَ النّارِ
کسی که زکات را از روی رغبت ادا کند برای او کفّاره از گناه، و مانع و سپر
حِجازاً وَ وِقايَةً. فَلايُتْبِعَنَّها اَحَدٌ نَفْسَهُ، وَ لايُكْثِرَنَّ عَلَيْها لَهَفَهُ،
عذاب خواهدبود. انسانی که زکات می پردازد نباید خاطر به آن مشغول سازد، و به این علت اندوهی به دل راه دهد،
فَاِنَّ مَنْ اَعْطاها غَيْرَ طَيِّبِ النَّفْسِ بِها يَرْجُو بِها ما هُوَ اَفْضَلُ مِنْها
زیرا کسی که آن را از روی بی میلی بپردازد و به اجری که از خود زکات برتر است امید داشته باشد
فَهُوَ جاهِلٌ بِالسُّنَّةِ، مَغْبُونُ الاَْجْرِ، ضالُّ الْعَمَلِ، طَويلُ النَّدَمِ.
به سنّت پیامبرجاهل است، و در بردن پاداشْ مغبون، و در عملْ گمراه، وحسرتش در پیشگاه حق طولانی خواهدبود.
ثُمَّ اَداءُ الاَْمانَةِ، فَقَدْ خابَ مَنْ لَيْسَ مِنْ اَهْلِها. اِنَّها عُرِضَتْ عَلَى
سپس اداء امانت است، آن که امین نیست زیانکار است. امانت بر
السَّمواتِ الْمَبْنِيَّةِ، وَ الاَْرَضينَ الْمَدْحُوَّةِ، وَ الْجِبالِ ذاتِ الطُّولِ
آسمانهای برافراشته، و زمین های گسترده، و کوههای بلند و استوار
الْمَنْصُوبَةِ، فَلا اَطْوَلَ وَ لا اَعْرَضَ وَ لا اَعْلى وَ لا اَعْظَمَ مِنْها،
عرضه شد، در حالی که درازتر و پهن تر و بلندتر و بزرگتر از آنها نبود،
وَ لَوِ امْتَنَعَ شَىْءٌ بِطُول اَوْ عَرْض اَوْ قُوَّة اَوْ عِزٍّ
و اگر چیزی به خاطر طول و عرض و یا قدرت و عزت از قبول امانت امتناع می‌ورزید هرآینه آسمان
لاَمْتَنَعْنَ، وَلكِنْ اَشْفَقْنَ مِنَ الْعُقُوبَةِ، وَ عَقَلْنَ ما جَهِلَ مَنْ هُوَ
و زمین و کوه بود، امّا از عقوبت ترسیدند، و آنچه را که موجود ضعیف تری
اَضْعَفُ مِنْهُنَّ وَهُوَ الاِْنْسانُ «اِنَّهُ كانَ ظَلُوماً جَهُولاً».
چون انسان به آن نادان بود درک کردند «انسان ستمکار و نادان است».
اِنَّ اللّهَ سُبْحانَهُ وَ تَعالى لايَخْفى عَلَيْهِ مَا الْعِبادُ مُقْتَرِفُونَ فى
آنچه بندگان در شب و روز خود انجام می دهند بر خداوند پاک
لَيْلِهِمْ وَ نَهارِهِمْ، لَطُفَ بِهِ خُبْراً، وَ اَحاطَ بِهِ عِلْماً، اَعْضاؤُكُمْ
مخفی نیست، به کار پنهان عباد آگاه و به علمش بر آن محیط است، اعضای شما
شُهُودُهُ، وَ جَوارِحُكُمْ جُنُودُهُ، وَ ضَمائِرُكُمْ عُيُونُهُ، وَ خَلَواتُكُمْ
شاهدان خدا بر شما، و اندامتان لشگر حق، و درونتان جاسوسان الهی هستند، و خلوتهای شما برای او
عِيـانُـهُ .
آشکار است.
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
