فارسی
يكشنبه 02 دى 1403 - الاحد 19 جمادى الثاني 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

خطبه 84 - خطبه در صفات خداوند


مطلب قبلی خطبه 83
خطبه 85 مطلب بعدی


نحوه نمایش
متن عربی متن ترجمه
وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السّلامُ
از خطبه های‌ آن حضرت است
در صفات خداوند
وَ اَشْهدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ. الاَْوَّلُ لا شَىْءَ قَبْلَهُ،
شهادت می‌ دهم معبودی‌ جز اللّه نیست، یگانه ای‌ است بی‌ شریک. اولی‌ است که چیزی‌ پیش از او نبوده،
وَ الاْخِرُ لاغايَةَ لَهُ. لاتَقَعُ الاَْوْهامُ لَهُ عَلى صِفَة، وَ لاتُعْقَدُ الْقُلُوبُ
و آخری‌ است که او را انتهایی‌ نیست. اندیشه ها به هیچ یک از صفاتش نرسند، دلها او را به کیفیتی‌
مِنهُ عَلى كَيْفِيَّة، وَ لاتَنالُهُ التَّجْزِئَةُ وَ التَّبْعيضُ، وَلاتُحيطُ بِهِ
تعیین و تحدید ننمایند، تجزیه و تبعیض در حریمش راه ندارد، و دیده ها و دلها
الاَْبْصارُ وَ الْقُلُوبُ.
به او احاطه پیدا نکنند.
وَ مِنْها
از این خطبه است در پند و عبرت
فَاتَّعِظُوا عِبادَ اللّهِ بِالْعِبَرِ النَّوافِعِ، وَ اعْتَبِرُوا بِالاْىِ السَّواطِعِ،
بندگان خدا، از عبرتهای‌ سودمند پند پذیرید، و از نشانه های‌ درخشان عبرت گیرید،
وَ ازْدَجِرُوا بِالنُّذُر الْبَوالِغِ، وَ انْتَفِعُوا بِالذِّكْرِ وَ الْمَواعِظِ. فَكَاَنْ قَدْ
به خاطر بیم دادن های‌ رسا از گناهان بازایستید، و از ذکر و موعظه ها نفع ببرید. گویا
عَلِقَتْكُمْ مَخالِبُ الْمَنِيَّةِ، وَ انْقَطَعَتْ مِنْكُمْ عَلائِقُ الاُْمْنِيَّةِ،
چنگالهای‌ مرگ به شما درآویخته، و دلبستگی‌ به آرزو از شما قطع شده،
وَ دَهَمَتْكُمْ مُفْظِعاتُ الاُْمُورِ وَ السِّياقَةُ اِلَى الْوِرْدِ الْمَوْرُودِ، وَ «كُلُّ
و کارهای‌ دشوار و راندن روحتان به جایی‌ که وارد شدنی‌ است شما را فرا گرفته، و «با هر
نَفْس مَعَها سائِقٌ وَ شَهيدٌ.» سائِقٌ يَسُوقُها اِلى مَحْشَرِها، وَ شاهِدٌ
کسی‌ راننده و گواهی‌ است.» راننده به سوی‌ محشرش می‌ راند، و گواهی‌ دهنده
يَشْهَدُ عَلَيْها بِعَمَلِها.
بر اعمالش گواهی‌ می‌ دهد.
وَ مِنْها فى صِفَةِ الْجَنَّةِ
از این خطبه است در وصف بهشت
دَرَجاتٌ مُتَفاضِلاتٌ، وَ مَنازِلُ مُتَفاوِتاتٌ، لايَنْقَطِعُ نَعيمُها،
بهشت را درجاتی‌ است که بر یکدیگر برتری‌ دارند، و منازلی‌ است که با هم تفاوت دارند، نعمتش قطع نمی‌ شود،
وَ لايَظْعَنُ مُقيمُها، وَ لايَهْرَمُ خالِدُها، وَ لايَبْأَسُ ساكِنُها.
مقیم در آن بیرون نمی‌ رود، ماندگار در آن پیر نمی‌ شود، وساکن آن تهیدست و نیازمند نمی‌ گردد.



پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^