فراز 21 از دعای 1 ( ناسپاسی انسان ها )

و آن‌ گاه ما را به محيط آزمايش و امتحان كشيد تا چگونه از اين محيط به در آئيم. فرمان داد كه اطاعت كنيم و نهى فرمود تا از معاصى مناهى خويشتن بداريم و راه خودسرى و خودرائى نپوئيم. آيا بنده‌اى باشيم كه شكر خداوند بگذاريم و پاس نعمتها و موهبتهايش بداريم؟ چنين مى‌نگرم كه از فرمان جهان آرايش سر باز زده‌ايم و كوركورانه در دنبال شهوت و غضب خويش روى به منهيات نهاده‌ايم، سر عصيان و طغيان برافراشتيم. مخالفنا عن طريق امره و ركبنامتون زجره. معهذا از عقوبت ما اغماض فرمود و در انتقام از مشتى تبهكار و بزه پيشه شتاب روا نداشت. نه تنها بلاى عقاب و انتقام را از جان ما بگردانيد بلكه ديگر باره دست رحمت و مرحمت خويش به سوى ما پيش آورد و نه تنها به جرم معصيتها لقمه‌ى احسان خود را از دهان ما نكشيد، بلكه بر عطايا و مواهب خويش نسبت به گناهكاران بيفزود تا باشد كه هم خويشتن به صلاح و صواب خويش پى بريم و در برابر ملكوت اعلى پيشانى استغفار و انابت بر زمين گذاريم.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.