فراز 27 از دعای 1 ( ستایش بر نعمت‌های خداوند به ما و گذشتگان و آیندگان )

سپس حمد و سپاس مخصوص او است به خاطر همه نعمتهائى كه بر ما و بر همه بندگان گذشته و باقيمانده‌اش ارزانى داشته است. حمدى به اندازه همه‌ى اشياء كه علم خداوند به آنها احاطه دارد و به تعداد مكان همه‌ى آنها، نه تنها به تعداد آنها بلكه چندين برابر آنها، حمدى كه تا روز قيامت همواره ابدى و جاويد باشد.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.