اى بىنياز بىنيازان، اينك ما بندگان تو در دست توايم، و من محتاجترين محتاجان به درگاه تو هستم. به گشايشى كه در كار ما دهى بينوايى ما جبران كن و ما را از درگه خود مران كه نوميد گرديم. و هرگاه چنين شود، آن را كه به اميد نيكبختى روى به سوى تو نهاده بدبخت ساختهاى و آن را كه از فضل تو بخشايش طلبيده محروم داشتهاى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.