اى بىنيازترين بىنيازان اينك ما بندگان توايم در پيشگاه تو و من از همه محتاجتر. پس به توانگرى خويش حال ما درويشان را نيكو گردان و به منع عطا قطع اميد ما مكن تا آن كسى كه از تو طلب سعادت مىكند بدبخت نگردد، و آنكه از فضل تو چشم عطا دارد نوميد نشود،
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.