اى بىنياز بىنيازان، اينك ما بندگان تو، در اختيار توايم و من نيازمندترين نيازمندان به توام، پس نياز ما را با بىنيازى (و عطاى بىمنتهاى) خويش بر طرف فرما، و اميد ما را با منع (از رحمت) خود نوميد مكن. زيرا، (اگر چنين كنى) بدبخت كردهاى كسى را كه از تو نيكى خواسته، و محروم ساختهاى آن را كه از فضل تو بخشش خواسته است.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.