اى بى نيازترين بى نيازان! اينك اين ماييم بندگان (نيازمند) تو (كه) به درگاهت (روى آوردهايم)، و من (در اين ميانه) نيازمندتر از همه. پس به بى نيازى و غناى خويش نيازمان را برآور، و به منع عطاى خويش نااميدمان مگردان، كه اگر چنين كنى (و عطاى خويش را از ما دريغ كنى)، كسى را كه از كرم و بخشش تو (چشم) سعادت و بهروزى داشته، تيره روز و بدبخت كردهاى، و كسى را كه از فضل (بىنهايت) تو (چشم) عطا داشته، محروم ساختهاى؛
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.