اى بى نياز بى نيازان، هان، ما بندگان توايم در پيشگاهت، و من محتاجترين محتاجان به درگاهت، پس به دارايىات بى نوايىمان چاره كن، و با حرمانت رشته اميدمان پاره مكن؛ و گرنه بدبخت كردهاى كسى را كه نيكبختى از تو خواسته، و محروم نمودهاى كسى را كه دست طلب به دامن احسانت آويخته.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.