بندهاى كه گناهانش بزرگ است و بر هم انباشته و زندگى به او پشت كرده. آنگاه كه مىبيند روزگار عمر به سر آمده و مدت زندگانى به پايان رسيده و به يقين مىداند كه از تو كنارهايش نيست و جز آستان تو گريزگاهى ندارد، پشيمان به تو روى آورده است و در پيشگاهت با سوز دل توبه مىكند و در درگاه تو ايستاده و با آوايى اندوهزده و آهسته تو را مىخواند
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.