فراز 25 از دعای 13 ( دعا در حالت سجده )

در اينجا حضرت سجاد بنشست زمين را مسح بنموده زده دست سپس پيشانيش بر خاك بگذاشت به سجده درگه حق عرضه مى‌داشت كه رحمتهاى تو يا رب ستوده زبانم عرض حاجت را گشوده و احسان تو از مهر و وفايى مرا بر درگه خود رهنمايى هم اكنون من محمد (ص) را شهادت و هم آلش كه تا بر من شفاعت تو منما نااميد از حضرت خويش مگر دانى تو باز از رحمت خويش‌

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.