پروردگارا آيا تو رحم نمىكنى بر كسى كه از درگاه تو مسئلت مىكند، خدايا من بنده تو مبالغه مىكنم در دعا. آيا تو رحمكننده هستى گداى خود را، پس مبالغه كنم در گدائى. آيا كه بخشايش عطاكنى آن را كه گريه كند؟ من باز در گريستن به حال خود و از بيم تو شتاب مىكنم آيا تو از گناهان من درمىگذرى! من از روى فقر و نياز به سوى تو متوكل و متوسل هستم
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.