اينك اى داناى هر راز، تو بر هر عابدى كه تو را صدا مىزند، رحم روا مىدارى؟ يا اينكه كسى به خاطر بخشش گناه، اگر چشمه چشم را جويبار خون كند و آمرزش از تو جويد، آمرزيده مىشود؟ يا اينكه اگر خوار و نزار ديده به خاك درگاهت سايد، مشمول عفو و بخششت قرار مىگيرد؟
اينك اى بىنياز نياز آفرين، آنكس را كه به اميد رهائى از فقر و بينوائى، از جور روزگار، شكوه خويش پيش تو آورد، آيا به نيازش مىرسى؟
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.