تو آن خداوندى كه خود را به صفت رحمت ستوده است، بر محمد و آل او درود فرست و بر حال من رحمت آور، و تويى (آن خدايى كه) كه خود را به صفت خطا بخشى (و خطاپوشى) توصيف كردهاى، پس از (گناهان) من درگذر.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.