و شگفتانگيزتر از آن شكيبائى تو در گناهكارى من، و بردباريت در به كيفر رساندن من.
اين را نه به آن دليل گويم كه نزد تو عزيز باشم، بلكه به آن سبب اعتراف كنم كه مىبينم چه بسيار بر من مىبخشى و چه فراوان احسانگرى، تا كه من از معصيت و گناه دست كشم و اسير خشم تو نشوم، و روى از ارتكاب به گناه برتابم.
مهربانا، مىدانم كه بر من، عفو و اغماضت را، بر خشم و كيفرت بيشتر مىپسندى و گذشت تو بر من موجب خشنودى تو مىگردد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.