فراز 28 از دعای 16 ( طمع به مهربانی خداوند )

من اين چنين خويشتن را به باد ملامت و شماتت مى‌گيرم، چون حريص لطف و مهربانى تو هستم. زيرا كه مى‌دانم رفع و دفع گناه به اين راه ميسر است. زيرا كه مى‌دانم به اين اميد رحمت است كه گريبان گناهكاران از بند عذاب رها مى‌شود.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.