و اگر مرا به لطف و رحمت خويش در خور آمرزش يابى و مرا بيامرزى، و يا اگر شايستگى عفو تو را پيدا كنم و از (تقصيرات) من بگذرى، مسلماً اين آمرزش و بخشش به خاطر شايستگى من نبوده و من سزاوار آمرزش (تو) نيستم، زيرا به
هنگام اولين نافرمانى، سزاى من آتش جهنم بود، پس (اى خدا!) اگر مرا عذاب كنى، بر من ستم روا نداشتهاى (و به مقتضاى عدل خود با من رفتار كردهاى).
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.