خدايا، بارانى فروفرست كه سرزمينهاى مردهمان را با آن زنده و سرسبز كنى و منفعتهايى كه به خاطر قحطى و خشكسالى از دست دادهايم به ما بازگردانى، و از دل زمين گل و گياه و ميوههاى گوناگون را بيرون آرى، و روزيهاى ما را فراوان كنى. آرى، اى خداى بزرگ، ابرى برانگيز كه روى هم انباشته باشد و خوشى و گوارائى به همراه آرد و گسترهاش فراگير و صداى رعد از آن شنيده شود، هميشه ببارد و برقش فريبنده نباشد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.