بار خدايا، چنان كن كه به هنگام ناچارى از تو پشتيبانى طلبم و در وقت نياز، حاجت از تو خواهم و در بيچارگى به درگاه تو زارى كنم و به هنگام درماندگى به يارى جستن از غير خود و در تنگدستى از سر فروتنى، به خواستن از ديگرى و چون بيمناك گردم به پناه جستن از جز خود مبتلايم مكن، تا به سبب آن شايستهى آن شوم كه ترك يارى من كنى و نعمت خويش از من بازدارى و روى از من برتابى. اى مهربانترين مهربان!