خدايا! (زيان) مرا به بيان گويا ساز، و پرهيزكارى را به (دل) من الهام نما، و به آنچه پاكيزهتر است توفيقم ده، و مرا به چيزى (كارى) كه پسنديدهتر است بگمار.
در جملات و عبارات عرشى و ملكوتى بخشهاى اول اين دعاى شريف به مسئله ستم و ستمگرى، و فقر و تهيدستى و وسعت رزق، و طغيان و معصيت، و دعا و مناجات، و اعتدال و ميانهروى، و صفات عباد صالح حق به طور مفصل اشاره شد، بنابراین در فرازهاى نورانى بالا به ترجمه اكتفا مىكنم و از حضرت محبوب مىخواهم ما را به آنچه مورد رضا و خوشنودى اوست آراسته فرمايد.