خداى من به گاه اندوهم پناهم تويى، و در زمان حرمان و بى چيزيم سر و سامانم تويى و در هنگامه گرفتاريم فريادرسم تويى، هر چه از دست رود جبرانش نزد تو باشد و هر چه تباه شود سامانش به دست تو، و هر چه زشت دانى دگرگونىاش نزد تو بود؛ خدايا، قبل از بلا عافيت عطايم فرماى، و پيش از خواستن توانگرى، و قبل از لغزش ره يافتگى نصيبم نماى، از من فلاكت سرزنش مردمان دور دار، و ايمنى روز قيامت بهرهام ساز و رهنمون نيك عطايم نماى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.