خدايا! به وقت حزن و اندوه من، تو مايهى دلخوشى من مىباشى و آن هنگام كه محروم مىگردم تو مايهى اميد من هستى و آن گاه كه گرفتار شدم تو فريادرس من مىباشى. و تدارك و جبران آنچه از دست من رود، در دست توست. و سامان آنچه تباه گردد با تو مىباشد و هر چه را زشت و ناپسند دارى تغييرش به دست توست. پس پيش از بلا و گرفتارى به من عافيت عنايت فرما و پيش از طلب و خواستن، مرا توانگر و حاجت روا كن و پيش از افتادن در ضلالت و گمراهى، هدايت را نصيب من فرما و مرا از عيبجويى و آزار بندگان كفايت نما و ايمنى و راحتى روز قيامت را به من ارزانى دار. و حسن ارشاد و خوب راهنمايى كردن را به من عطا فرما.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.