خداوندا! در آن لحظه كه چشم از اين جهان بپوشم و راه به جهان جاويد برگيرم تقوى را توشهى سفرم گردان و رحمت واسعهات را سرمنزل مقصود من ساز و عنايت فرماى تا از در رضاى تو راه به بهشت زيباى تو بيابم و در جوار مانوس و محبوب تو آرام گيرم. پروردگارا! آن نيرو به من بخش كه به خاطر تو هر رنجى را بتوانم پذيرفت.
پروردگارا! بگذار به سوى تو فرار كنم و به جوار تو مشتاق باشم.
پروردگارا! همواره از مردم پست و پليد به دورم دار. قلبم را آنچنان از اين قوم بترسان كه هرگز به همدمى و همنشينىشان هوس نكنم و در عوض مرا به جوار خويشتن انس و الفت بخش و دوستانت را با من دوست ساز.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.