درود تو بر احمد و خاندان
كه هستى شرف يافت از نامشان
بر آنان مرا ساز يار و قرين
به ره ياره و در جنتم همنشين
چنان كن كه با آنچه دلخواه تست
در افتم به راهى كه آن راه تست
به جان من خسته منت گذار
كه از جان در اين ره شوم رهسپار
چه گويم تواناى مطلق تويى
چه از حق زنم دم كه خود حق تويى
برآوردن آسان توانى مرا
بدين پايگه در نشانى مرا
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.