بار خدايا اگر روى نيكويت را از من بگردانى (مرا از درگاهت برانى) يا احسان و نيكى بزرگت را از من بازدارى يا روزيت را بر من دريغ نمائى يا رشتهى (رحمت) خود را از من بگسلى جز تو راهى به چيزى از آرزويم نمىيابم، و به آنچه نزد تو است به كمك غير تو دسترسى ندارم، زيرا من بندهى تو و در مشت توام، موى پيشانى من به دست تو است (مغلوب و زيردست توام)
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.