خدايا! اگر روى كريم خود را از من بگردانى، يا مرا از فضل بزرگت باز دارى، يا روزيت را از من دريغ نمايى، يا رشتهى (فضلت) را از من ببرى، جز تو راهى به سوى چيزى از آرزويم نخواهم يافت، و بر آنچه در نزد توست به كمك تو قادر نخواهم بود، زيرا كه من بندهى تو و در مشت توام، موى پيشانىام (زمام) در دست توست،
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.