تا فرمان تو هست، مرا فرمانى نيست. حكم تو بر من جارى است. قضاى تو در حق من، عين عدالت است، و مرا ياراى آن نيست كه خود را فرمانبردار تو نخواهم و قدرتت را ناديده انگارم، و نتوانم خود را محبوب تو سازم و به خشنودىات دست يازم، و به آنچه نزد توست، نخواهم رسيد مگر به طاعتت و رحمت فراوانت.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.