بارالها! بر محمد و آل او درود فرست و مرا از ياد خويش- به خاطر نعمتهاى بسيارى كه به من عطا كردهاى- دچار غفلت و فراموشى مكن (تا گرفتار ناسپاسى و كفران نعمت نگردم) و مرا از (درياى بيكرانهى) احسان خويش آن چه نصيبم كردهاى غافل مگردان، و در همهى احوال- چه شادى و چه ناخوشى، سختى و آسايش، سلامتى و گرفتارى، نيازمندى و توانگرى، و تنگى معيشت- از بر آوردن خواستهام اگر چه به تأخير افتد، نااميد مگردان.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.