بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست و سينهام (دلم) را از حسد (و رشگ بردن به ديگران) تهى گردان تا به هيچيك از آفريدگانت بر چيزى از احسانت رشگ نبرم، و تا آنكه نعمتى از نعمتهايت را در دين يا دنيا يا تندرستى يا گشايش و يا آسايش بر هيچيك از خلق تو نبينم جز آنكه بهتر از آن را به وسيلهى تو و از جانب تو تنها كه شريك ندارى براى خود آرزو نمايم (و زوال آن را از ديگران روا ندارم)
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.