درود تو بر احمد و خاندان
كه هستى شرف يافت از نامشان
تهى ساز روح مرا از حسد
نخواهم به احسان و لطف تو حد
كه چون نعمتى بينم از تو عيان
نصيب كسى گشته ز اهل جهان
شوم شاد و خواهم به از آن ز تو
تو بينى كه خود نيست پنهان ز تو
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.