بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست و سينهام را از حسد و رشك بردن بر ديگران تهى گردان تا به هيچ يك از آفريدگانت بر چيزى از احسانت كه عنايت كردهاى رشك نبرم و چون نعمتى از نعمتهايت را در دين يا دنيا يا تندرستى يا تقوا يا گشايش و يا آسايش، در خلق تو بينم بهتر از آن را تنها به وسيلهى تو و از جانب تو كه شريك ندارى براى خود آرزو نمايم (و زوال آن را از ديگران در دل نخواهم).
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.