فراز 14 از دعای 22 ( دعای خالص و بی‌آلایش )

و مرا از كسانى قرار ده كه تو را هنگام آسايش از روى اخلاص مى‌خوانند مانند كسانى كه از روى اخلاص هنگام اضطرار و بيچارگى تو را مى‌خوانند، تو هم حميد و ستوده‌اى و هم مجيد و بزرگ.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.