و كارساز من باش و سوى من به رحمت بنگر و در همه كار خير مرا مراعات كن چون اگر مرا به من واگذارى در كار خود فرومانم و مصلحت آن را ندانم و اگر مرا به خلق واگذارى روى درهم كشند و اگر به نزديكان حوالت دهى مرا نوميد كنند و اگر بدهند به غايت اندك دهند و منت بسيار نهند و نكوهش بسيار كنند.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.