و به سوى من نظر كن. و در همهى كارهايم مرا يارى نما؛ زيرا تو اگر مرا به حال خود واگذارى از انجام آن كارها درمانده و ناتوان شده و آنچه را كه مصلحت من در آن است انجام نمىدهم. و اگر مرا به خلق خويش واگذارى، با ترشرويى به من مىنگرند. و اگر مرا به پناه بردن بر خويشانم مجبورم سازى، بر من دريغ مىكنند. و اگر هم ببخشند كم و ناچيز بخشيده و با منت گذارى زياد بر من بسيار نكوهش نمايند.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.